وقتی پای اعتماد به میان می‌آید، مردم ترجیح می‌دهند دست در دست کسانی بگذارند که در سختی بزرگ شده‌اند. پژوهشی تازه نشان می‌دهد که افراد بیشتر به کسانی اعتماد می‌کنند که در خانواده‌های کم‌درآمد رشد کرده‌اند تا آن‌هایی که از رفاه و امتیازهای ...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،جواد آل حبیب- چرا مردم به کسانی که در خانواده‌های کم‌درآمد بزرگ شده‌اند بیشتر اعتماد می‌کنند؟ پژوهشی تازه از انجمن روانشناسی آمریکا (APA) نشان می‌دهد که مردم بیشتر به افرادی اعتماد می‌کنند که در خانواده‌های کم‌درآمد بزرگ شده‌اند. در مجموعه‌ای از آزمایش‌ها با حضور بیش از ۱۹۰۰ شرکت‌کننده، مشخص شد که پیشینهٔ کودکی در طبقات پایین اجتماعی، بیش از وضعیت مالی فعلی، موجب افزایش اعتماد رفتاری و تصور اخلاق‌مداری در دیگران می‌شود. این اعتماد در سطح رفتاری و ذهنی (پیش‌بینی صداقت فرد) بیشتر در مورد کسانی وجود داشت که دوران کودکی سختی داشته‌اند.
پژوهش‌های جدید نشان می‌دهد که مردم تمایل بیشتری دارند به کسانی اعتماد کنند که دوران کودکی خود را در خانواده‌های کم‌درآمد گذرانده‌اند تا به افرادی که در شرایط رفاه و امتیاز بزرگ شده‌اند. در چندین آزمایش، شرکت‌کنندگان به طور مداوم رفتارهایی از خود نشان دادند که حاکی از اعتماد بیشتر به افرادی با گذشته‌ای فروتنانه بود.
اعتماد رفتاری: افراد تمایل بیشتری به سپردن چیزهای ارزشمند (مثل بلیت قرعه‌کشی) به کسانی داشتند که از خانواده‌های کم‌درآمد آمده‌اند.
ادراک اخلاقی: افرادی که در کودکی در شرایط سخت مالی بزرگ شده‌اند، اخلاقی‌تر تلقی می‌شوند.
کودکی مهم‌تر از حال: وضعیت مالی در دوران کودکی تأثیر بیشتری بر اعتماد دیگران دارد تا وضعیت مالی فعلی.
در یکی از آزمایش‌ها، به شرکت‌کنندگان گفته شد که در یک بازی اعتماد شرکت می‌کنند و باید تعدادی بلیت قرعه‌کشی را به یکی از بازیکنان فرضی گروه خود بدهند. هر بلیتی که می‌دادند، سه برابر می‌شد و بازیکن دیگر می‌توانست بخشی از آن را بازگرداند. شرکت‌کنندگان اغلب بلیت‌های بیشتری به کسانی می‌دادند که گفته شده بود دوران کودکی سختی داشته‌اند (مثلاً در مدارس دولتی درس خوانده یا مجبور به کار پاره‌وقت بوده‌اند)، در مقایسه با کسانی که سابقه رفاه داشته‌اند (مثل تحصیل در مدارس خصوصی یا سفر به اروپا).
چرا مردم به کسانی که در خانواده های کم درآمد بزرگ شده‌اند، بیشتر اعتماد می کنند؟مردم به چه کسانی بیشتر اعتماد می‌کنند؟ جواب در گذشته نهفته است
افراد ممکن است به کسی بلیت بیشتری بدهند (اعتماد رفتاری) ولی لزوماً باور نداشته باشند که آن فرد بلیت‌ها را پس خواهد داد (اعتماد ذهنی). در این تحقیق، مردم فقط در مورد کسانی که در کودکی فقیر بوده‌اند، انتظار داشتند که اعتمادشان جبران شود. اما کسانی که اکنون فقیر بودند ولی در گذشته ثروتمند، چنین اعتمادی را جلب نمی‌کردند.
افرادی که در خانواده‌های کم‌درآمد بزرگ شده‌اند، از نظر دیگران اخلاقی‌تر و قابل اعتمادتر به نظر می‌رسند. اما افراد فقیر امروز، بدون سابقه فقر در کودکی، فقط به عنوان کسانی که ممکن است رفتارهای نوع‌دوستانه داشته باشند، ارزیابی می‌شوند.
این نتایج نشان می‌دهد که در موقعیت‌های اجتماعی که “اعتماد” نقش دارد (مانند محیط کار یا روابط شخصی)، نحوه معرفی پیشینه اجتماعی‌مان می‌تواند بر واکنش دیگران اثر بگذارد. اگر همیشه ثروتمند بوده‌اید، شاید بهتر باشد روی زمان حال تمرکز کنید. اگر در کودکی فقر کشیده‌اید، صادقانه‌گویی در این باره می‌تواند باعث جلب اعتماد شود.
در نهایت، پژوهشگران تأکید می‌کنند که این مطالعه فقط در مورد “برداشت‌ها” صحبت می‌کند — نه اینکه واقعاً افراد فقیر در کودکی اخلاقی‌تر یا قابل اعتمادتر هستند. این موضوع به بررسی‌های بعدی نیاز دارد تا روشن شود چه وقت اعتماد درست یا نادرست به دیگران داده می‌شود.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد که در روابط اجتماعی، پیشینه افراد در دوران کودکی نقش تعیین‌کننده‌ای در قضاوت دیگران دربارهٔ قابل‌اعتماد بودن آن‌ها دارد. مردم کسانی را که در شرایط سخت مالی بزرگ شده‌اند، صادق‌تر و اخلاق‌مدارتر می‌دانند، حتی اگر اکنون ثروتمند شده باشند. این نتایج می‌تواند بر نحوه تعاملات کاری، سیاسی و حتی تبلیغات شخصی در فضای عمومی تأثیر بگذارد؛ چرا که اعتماد، سرمایه‌ای است که ریشه در گذشته فرد دارد، نه صرفاً در ظاهر و موقعیت فعلی او.
پایان/*
اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.
نویسنده : جواد آل حبیب
1404-03-30
1404-03-30
