به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، «ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ؛نون سوگند به قلم و آنچه مى‏ نویسد.»به نام قلم‌، قسم به قلم‌، چه زیباست خداوندگار قلم. می‌نویسد و قسم می‌خورد‌،پس دیگر تردیدی بر قداستش باقی نمی ماند.

ماندگارترین جوهره‌‌ وجود چیزی است که ثبت می‌شود و نوشتن، آغاز رویش است. آغاز خواستن، توانستن و بودن، زیباترین و خواندنی‌ترین قصه‌ها‌، تلخ‌ترین و شیرین‌ترین رویداد‌ها، عمیق‌ترین فریاد‌ها از زخمی‌ترین حنجره‌ها‌، حرف‌های ناگفته‌، نفس‌هایی از جا افتاده‌، حقوق پایمال شده‌، خون‌دل‌های فرو خورده شده‌، آرزوهای ناتمام‌، سرنوشت‌های نافرجام، ترنم احساس‌ها‌، مردمان جا مانده در غبار تاریخ، چشم‌های منتظر مانده، آرمان‌های از یاد رفته، بغض‌های مانده در گلو‌، حسرت‌های نامعلوم‌، جنگ‌های نابرابر‌، آرزوهای محال‌، بیدار‌های خسته، کلام‌های نا‌منعقد و ..

از ابتدای تاریخ تا امروز اهالی بی ادعای قبیله ی قلم ساکنان وادی فریاد و سرود وکلمه اند ..

هرسال در هفدهمین روز مرداد ماه،در اوج گرما و عطش،نام مقدس«خبرنگار»بر سر زبان ها می افتد.

خبرنگاریادآورآوینی،صارمی،اسحاقی،رهبر،دادرس،ضامن،خزایی،خبرنگاران هواپیمای c130 و خیلی انسانهای دیگراست که جانشان را درکف دست گرفته و وارد میدان می شوند.کسانی که خود را فرموش کرده و برای آگاه‌سازی جامعه هم‌سرنوشت سربازان خط مقدم نبرد می‌شوند و نه از خود بلکه از حقیقت می‌گویند و خبرنگاری یعنی حق‌گویی و حق‌جویی و خبرنگاران ما مورخان تاریخی هستند که با خطرپذیری افتخارآفرینی می‌کنند.

این سفیران گاه بی نام و نشان،امید دل مردمانی هستند که دستشان از صاحبان قدرت کوتاه است،مردمانی که گوش شنوایی برای شنیده شدن و چشم بینایی برای دیده شدن و زبان گویایی برای گفتن ندارند.

پس ای گوشهای شنوا و چشمان بینا و زبانهای گویا روزتان مبارک،قلمتان مانا و جانتان سلامت.

انتهای پیام/*