به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، پریسا کربلایی حسنی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی در یادداشتی درباره عوامل موثر در ابتلای کودک به روان پریشی نوشت:

ویژگی‌های خانواده تا حدی می‌توانند فرد را برای ابتلا به نشانه‌های روان‌پریشی آسیب‌پذیر کنند. برخی خصوصیات مادر در پیش‌بینی ابتلای فرزندان به روان‌پریشی نقش دارند. اما امروزه فقط یک فرد خاص در خانواده مرکز توجه واقع نمی‌شود، بلکه الگوهای تعاملی و ارتباطی خانواده مورد توجه قرار می‌گیرند.

نحوه‌ی ارتباط برقرار کردن و حرف زدن والدین و فرزندان بسیار مهم است. خانواده‌هایی که اعضای آن‌ها به طور واضح و شفاف ‌پیام‌رسانی نمی‌کنند و با پیام‌ها و دستورات دوپهلو و مبهم کودک را بر سر دوراهی قرار می‌دهند، در فرزندشان ایجاد مشکل می‌کنند. نکته‌ی مهمی که باید به آن توجه شود این است که بسیاری از والدین به طور ناخودآگاه پیام‌های مبهم یا دستورات متناقض می‌دهند.

وقتی اعضای قدرتمند و محبوب خانواده به کودک دستورات متناقض می‌دهند، یعنی پیام‌های دوپهلو، مبهم، کاذب، مزورانه و یا فریبکارانه به او می‌فرستند، نشانه‌های روان‌پریشی در بزرگسالی در او ایجاد می‌کنند.

مثلاً: مادر از یکی از رفتارهای بچه طرفداری و پدر آن را تقبیح می‌کند، یا مثلاً: مادر از کودک تقاضای ابراز علاقه می‌کند، مثل بغل کردن، اما ابراز احساسات را تقبیح می‌کند چون این کار را علامت ضعف می‌داند. یا پدر به دیگران شکایت می‌کند که بچه به او محبت نمی‌کند (به در می‌گوید تا دیوار بشنود)، اما وقتی بچه جلوی دیگران به او محبت نشان می‌دهد او را پس می‌زند. مثالی دیگر: پدر یا مادری به کودک خود توصیه می‌کند شیرینی‌هایش را به دوستانش نیز بدهد و سپس به این دلیل که کودک تعداد زیادی از شیرینی‌ها را به همبازی‌هایش داده است، او را تنبیه می‌کنند.

عمل کردن به یک دستور باعث می‌شود کودک نتواند به دستور دیگر عمل کند و خود به خود مقصر شناخته می‌شود. به عبارت دیگر،کودک هر کاری انجام دهد باز هم بازنده و مقصر محسوب می‌شود. او نه می‌تواند درباره‌ی این تناقض نظر بدهد، نه می‌تواند آن را حل کند، و نه می‌تواند از آن خارج شود. سرانجام ممکن است، چاره‌ای جز انزوا و گوشه‌گیری نداشته باشد.

این دوگانگی و ایهام کودکان را در وضعیتی دشوار قرار می‌دهد و موقعیتی را به وجود می‌آورد که در آن، این کودکان در لاک حالت روان‌پریشی خود فرو می‌روند تا از دست اغتشاش ذهنی بدون چاره و لاینحلی خلاصی یابند که این تعهد دوگانه نصیبشان می‌کند، چون این حالت را در وی ایجاد می‌کنند که هر عملش برای والدین ناخوشایند و نادرست خواهد بود.

هشدار جدی: بنابراین به عنوان والدین خیلی واجب و لازم است تا مراقب پیام‌هایی که به فرزندانتان می‌دهید باشید، تا با ارسال پیام‌های مبهم و دستورات متناقض در او مخمصه و اضطراب درونی، مشکلات و حالات روان‌پریشی ایجاد نکنید.

*پریسا کربلایی حسنی

انتهای پیام/*