به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، دکتر مهناز عسکریان روانشناس، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه در یادداشتی در ارتباط تفکر احساسی و منطقی در تصمیم گیری ها نوشت: بیش از چهل سال پیش، دکتر والتر میشل یکی از روان‌شناسان دانشگاه کلمبیا با استفاده از یک تست ساده اما مؤثر،  به بررسی خودکنترل‌گری در کودکان پرداخت. میشل و همکارانش یک بشقاب پذیرایی حاوی خواراکی های خوشمزه را در اختیار یک کودک پیش‌دبستانی قرار دادند.

به کودک گفته شد که محقق باید اتاق را به مدت چند دقیقه ترک کند، اما قبل از آن، یک انتخاب ساده در اختیار کودک قرار گرفت: اگر کودک می‌توانست تا زمان بازگشت محقق صبر کند، دو بشقاب از آن خوراکی های خوشمزه را دریافت می‌کرد، اما اگر نمی‌توانست صبر کند، باید زنگ را به صدا درآورده و در این صورت محقق فوراً به اتاق بازمی‌گشت، و کودک فقط  همان یک ظرف را دریافت می‌کرد. در کودکان و همچنین در بزرگسالان اراده در بسیاری از موارد به معنای توانایی به تاخیر انداختن لذت به حساب می آید.

کودکان پیش‌دبستانی با قدرت خودکنترل‌گری، لذت آنی خوردن یک ظرف از خوردنی ها را نادیده می‌گیرند تا به دو برابر آن  دست یابند.یا به عنوان مثالی دیگر ، افرادی که درگذشته سیگاری بودند، لذت مصرف سیگار را نادیده می‌گیرند تا بتوانند سلامتی را تجربه کرده و از افزایش احتمال ابتلا به سرطان ریه در آینده پیشگیری نمایند و به اصطلاح با قدرت اراده از یک لذت گذرا عبور نموده و لذت پایدارتری را بدست آورند.

دکتر مهناز عسکریان مطرح کرد: تفکر احساسی و منطقی در تصمیم گیری ها + آموزش مهارت تصمیم گیری صحیح

در بسیاری از مواقع ، برخی از افراد  در دوران  جوانی و میانسالی از خرج کردن درآمد خود هنگام خریدهای غیرضروری پرهیز می‌کنند،  تا بتوانند در دوران بازنشستگی زندگی راحت تری را  داشته باشند. آزمایش  میشل و همکارانش کمک کرد تا چارچوبی برای شرح توانایی انسان در به تأخیر انداختن لذت ایجاد کنند. وی سیستمی به نام «داغ و خنک» (اشاره به دو نوع تفکر احساسی و منطقی) را پیشنهاد نمود تا دلیل موفقیت یا شکست اراده را شرح دهد.

به اعتقاد میشل ، سیستم خنک دارای ماهیت شناختی است و  در اصل یک سیستم تفکر است که از دانش درباره احساسات، عواطف، فعالیت‌ها و اهداف استفاده مینماید و دلیل چشم پوشی از یک لذت جزئی را به فرد یادآوری می‌کند. این سیستم که به سیستم خنک اطلاق میگردد ، یک سیستم وابسته به تفکر محسوب میشود . در صورتیکه سیستم داغ از دیدگاه میشل ، لحظه‌ای و عاطفی است و این سیستم داغ مسئولیت واکنش‌های سریع و بازتابی به محرک‌های خاص از جمله‌ خوردن ظرف خوراکی های خوشمزه را  بدون توجه به عواقب طولانی‌مدت  آن را برعهده دارد.

زمانی که اراده با شکست مواجه می‌شود، قرارگیری در معرض سیستم  داغ بر سیستم خنک غلبه کرده و منجر به رفتارهای تکانشی ^۱ می‌شود که ما لذت های آتی و لحظه ای را به لذت های دراز مدت ترجیح میدهیم و در نتیجه یک عمر پشیمانی را برای خودمان به بار می آوریم. به نظر می‌رسد برخی افراد تا حدودی مستعد محرک‌های داغ هستند و این تمایل به واکنش‌های عاطفی، ممکن است بر رفتار آنها در طول زندگی تأثیر داشته باشد.

این موضوعی بود که میشل با انجام آزمایش خود  بر روی افراد در سنین نوجوانی کشف کرد. او به این نتیجه رسید نوجوانانی که در دوران پیش‌دبستانی مدت‌زمان بیشتری برای  خوردت خوراکی ها  صبر کرده بودند، امتیاز بیشتری در آزمون سَت (آزمون ورودی برخی از دانشگاه‌های معتبر) کسب می‌کردند. والدینشان نیز اظهار می‌دارند آنها دارای توانایی بهتری در برنامه‌ریزی، مدیریت استرس، درست فکرکردن، خودکنترل‌گری در مواقع ناامیدی و تمرکز بدون حواس‌پرتی هستند.

البته قابل ذکر است که مطالعه میشل در همین جا به پایان نرسید بلکه اخیراً، طی یک مطالعه طولی  دکتر بی. جِی. کیسی از دانشکده پزشکی ویل کرنل به همراه دکتر میشل، دکتر یویچی شودا از دانشگاه واشنگتن و سایر همکاران به بررسی ۵۹ فرد  که در دهه چهارم زندگیشان بودند ، پرداختند که  این نمونه ها همان افرادی بودند که دردوران  کودکی درآزمایش میشل  شرکت کرده بودند. نکته جالب این تحقیق آن بود که محققان قدرت اراده افراد را با استفاده از آزمایش جدید  برای ارزیابی خودکنترل‌گری در بزرگسالی بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که تفاوت‌های اراده افراد به میزان زیادی در طی چهار دهه همچنان حفظ شده بود.

به بیان دیگر ، کودکانی که موفقیت کمتری در صبرکردن برای دریافت پاداش در کودکی داشتند، در بزرگسالی نیز در آزمایش خودکنترل‌گری عملکرد ضعیف‌تری را نشان دادند  و از سیستم داغ بیشتر از سیستم خمک استفاده میکردند.با نتایج این تحقیقات  به نظر می‌رسد، حساسیت فرد به سیستم داغ ممکن است در طول زندگی وی تداوم داشته باشد.

علاوه بر اینیافته ، دکتر کیسی و همکارانش فعالیت مغزی چندین فرد را  با استفاده از ام‌آرآی بررسی کردند و نتیجه گیری نمودند که  با قرارگیری افراد  در معرض محرک‌های وسوسه‌کننده، افرادی که خودکنترل‌گری پایین‌تری داشتند، الگوهای مغزی متفاوتی در مقایسه با افراد دارای خودکنترل‌گری بیشتر نشان دادند.

محققان بدین نتیجه رسیدند که قشر پیشانی مغز (ناحیه‌ای که اقدامات اجرایی از جمله  در  ،   ناحیه‌ای که تمایلات و پاداش را پردازش می‌کند) در افرادی که دارای خودکنترل‌گری بیشتری هستند فعالتر بوده و عملکرد بالاتری  را در زمان فائق آمدن بر وسوسه های آنی نشان میدهد.

بنابراین یکی از مهارتهایی که میبایست افراد در خود تقویت نمایند افزایش قدرت سیستم خنک در برابر سیستم داغ میباشد . زیرا این سیستم میتواند نقش موثری را در به تاخیر انداختن لذت و کاربرد صبر و شکیبایی برای دستیابی به افداف پیش رو فراهم سازد .

در نتیجه اینجاست که اراده افراد جایگزین وسوسه لذت در آنها گردیده و سیستم غالب را در افراد بر مبنای سیستم سرد در تصمیم گیری ها برنامه ریزی مینماید. خصوصا جایگزینی سیستم سرد بجای سیستم داغ در سنین پایینتر ساده تر و کاربردی تر خواهد بود و عامل پیشگیری بسیار موثری در بسیاری از تصمیم گیریهای افراد خواهد داشت.

برای عضویت در کانال اندیشه معاصر کلیک کنید.

انتهای پیام/*