به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، adhd یکی از اختلال های روانی است که برای خیلی از افراد ناشناخته میباشد. adhd برای خیلی از افراد ممکن است پیش بیاید. مخصوصا در این روزگار و ایام خیلی از کودکان درگیر این بیماری هستند. اختلال adhd به بیش فعالی معروف است. کسانی که این اختلال را دارند تمرکز پایینی دارند. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر اندیشه معاصر را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

علت بیش فعالی ADHD چیست؟

دلایل مختلفی برای اختلال بیش فعالی وجود دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت

ژنتیک

در مطالعات انجام شده بر روی دوقلوهای یک تخمکی و دوتخمکی همچینی والدین این کودکان شواهدی بدست آمده که نشان می دهد ممکن است پایه ی ژنتیک داشته باشد. این عارضه در کودکانی که پدرانشان دچار ADHD هستند و همچنین در پسرها بیشتر دیده می شود.

adhd

عوامل مربوط به رشد

موجهه با عوامل عفونی در ۳ ماه اول بارداری در ایجاد این عارضه نقش دارد. همچنین در مادرانی که دچار سوء تغذیه یا مشکل بهداشتی در ۴ هفته اول باشند، بیشتر دیده می شود.

آسیب مغزی

آسیب های جزیی در دوره جنینی خصوصا در منطقه ی پریتال که ممکن است از دلایل آن باشد. و یا حاصل عوامل مکانیکی یا متابولیکی یا استرس و سایر عوامل در دوره شیرخوارگی ناشی از عفونت و التهاب یا ضربه در این کودکان شایع است.

عوامل عصبی و شیمیایی

مطالعات نشان داده اند که اختلال در اعصاب رسانه ها و دستگاه نورآدرنرژیک و ترشح دوپامین و اپی نفرین در این بیماری اثر می گذارند.

عوامل عصبی و فیزیکی

مطالعات بر روی EEG مغز این کودکان نشان دهنده درصد نسبی اختلال در نوار بتا می باشد. البته این تاخیر رشد در بسیار موارد با افزایش سن برطرف می شوند. همچنین مطالعات توموگرافیک کامپیوتری نشانگر کاهش جریان خون مغز در ناحیه ی لوب پیشانی کودکان می باشد.

عوامل روانی _ اجتماعی

عوامل استرس ساز و اختلال در تعادل خانواده، محرومیت و سایر عوامل اضطراب آور در تشدید و دوام اختلال بیش فعالی ADHD نقش دارند./اندیشر

عوارض مهم بیش فعالی چیست؟

این بیماری دارای عوارض گوناگونی می باشد که در زندگی فردی و اجتماعی فرد مبتلا تاثیر می گذارد و اغلب فرد را تا آخر عمر درگیر خود می کند. برای مشاوره و کسب اطلاعات بیشتر در مورد بیش فعالی چیست می توانید یه کلینیک مغز و اعصاب رها مراجعه کرده یا با شماره ۸۸۷۸۷۹۵۱ ۰۲۱ تماس حاصل فرمایید.

برخی از اصلی ترین عوارض عبارتند از:

۱) کودکان مبتلا به این بیماری بیشتر با عدم موفقیت در تحصیل و موارد انضباطی رو به رو هستند.
۲) به دلیل ماهیت علاقه مندی به فعالیت های زیاد و نیاز مداوم به حرکات و ماجراجویی، این افراد تمایل بسیاری به خرق عادات روزمره و تجربه حوادث دارند.
۳) این افراد معمولا از اعتماد به نفس بسیار پایینی برخوردار هستند.
۴) گفتگو این افراد غالبا نامنظم بوده یا با قطع کردن حرف دیگران به ادامه گفتگو می پردازند.
۵) این اشخاص به خاطر کنترل کردن فشار های ناشی از رفتار دیگران و محیط و همچنین از بین بردن فشار های روانی خود، به مصرف مواد مخدر و استفاده از الکل گرایش زیادی دارند.
عوارض عدم درمان اختلال کم توجهی و بیش فعالی در کودکان

در حالت عدم درمان بیش فعالی کودکان هریک از عوارض موارد بالا حالتی جدی تر به خود می گیرد و باعث می شود که فرد به نوع های دیگری از بیماری های رفتاری و اختلالات روانی دچار شود. این عوارض عبارتند از:
۱) نداشتن توانایی در برقرار کردن ارتباط موثر که سبب بدبینی و اختلالات یادگیری می شود.
۲) نگرانی و اضطراب به دلیل رفتارهای قبلی در فرد سبب نگرانی و ایجاد اختلالات اضطراب عصبی و طاقت فرسا در او می شود.
۳) نا امیدی زیاد و تحریک پذیری نسبت به موضوعات گوناگون که نتیجه تجربه بد فرد به خاطر نداشتن توانایی در تنظیم خلق و خو و رفتار اجتماعی وی خواهد بود.
۴) دچار اختلال شدید ODD یا همان بیماری سرپیچی و مخالفت می شوند.
۵) یکی دیگر از عوارض درمان نکردن این بیماری افسردگی شدید می باشد
۶) دچار شدن به سندرم تورت/رها

آموزش مهارت‌های اجتماعی برای درمان بیش فعالی

آموزش مهارت‌های اجتماعی به یادگیری الگوهای رفتاری مناسب کمک می‌کند. از این جمله می‌توان موارد زیر را نام برد:

رعایت نوبت
به اشتراک‌گذاری وسایل
درخواست کمک
مقابله با آزار و اذیت

درمان خانگی بیش فعالی

برای کمک به بهبود علائم بیش فعالی، ممکن است روش‌های درمان خانگی و طبیعی به‌عنوان مکمل یا جایگزین درمان دارویی توصیه شوند. روش‌های درمان خانگی ADHD عبارت‌اند از:

دنبال‌کردن برنامه غذایی سالم و متعادل
مصرف مکمل‌ها و مواد غذایی حاوی انواع ویتامین‌ها، زینک و منیزیم
انجام منظم تمرینات ورزشی به طور روزانه
خواب و استراحت کافی
محدودیت استفاده از تلفن همراه، رایانه و تلویزیون
انجام فعالیت‌های هوازی و وقت‌گذرانی در فضای باز خارج از منزل
مدیتیشن یا مراقبه
پرهیز از مواد آلرژی‌زا و خوراکی‌های فرآوری شده یا هر ماده محرک دیگری
اجتناب از مصرف بی‌رویه الکل و دخانیات
برنامه‌ریزی
برقراری نظم و ترتیب در محیط منزل، دفتر کار یا در کلیه زوایای مربوط به فرد مبتلا
استفاده مداوم از دفتر یادداشت و سایر ابزارهای مشابه
جایگزین‌کردن روش‌های تشویقی به‌جای تنبیه و مؤاخذه/پذیرش۲۴

بررسی‌های تشخیصی اختلال بیش فعالی و کاهش توجه

ترکیبی از علائمی که بالاتر گفته شد به تنهایی برای تشخیص ADHD کافی نیست. فردی که قرار ملاقات را فراموش می‌کند و یا بیش از حد صحبت می‌کند لزوما ADHD ندارد. همه کلید‌های خود را گاهی فراموش می‌کنند و بسیاری از کودکان دوست ندارند تکلیفشان را انجام دهند اما در فرد مبتلا به ADHD این علائم به شدت بر زندگی اجتماعی، مدرسه یا زندگی شخصی او تاثیر می‌گذارند. ADHD را نمی‌توان پیشگیری یا درمان کرد. اما تشخیص زودهنگام آن و داشتن برنامه‌ی درمانی و آموزش صحیح می‌تواند به مدیریت علائم فرد مبتلا به ADHD کمک کند. برای تشخیص صحیح به روانپزشک باتجربه مراجعه کنید. پزشک با انجام معاینه‌ی فیزیکی اطمینان حاصل می‌کند که علائم فرد در اثر بیماری‌های دیگری نباشد، بررسی پیشینه‌ی پزشکی و علائم دوران کودکی، انجام آزمایش خون و انجام برخی تست‌های روانشناسی نیز به تشخیص کمک می‌کند. در مورد بزرگسالان بررسی دوران کودکی نیز مهم است زیرا روانشناسان معتقدند علائم به طور ناگهانی در دوران بزرگسالی بروز نمی‌کند به همین دلیل پزشک با والدین فرد نیز در مورد دوران کودکی و مدرسه صحبت خواهد کرد و سوالاتی در مورد مشکلات رفتاری، تمرکز ضعیف، عدم تلاش در امور درسی، افت تحصیلی برخلاف پتانسیل بالای فرد، مشکل در کنار آمدن با دیگر دانش آموزان و دعوا با آن‌ها، نیاز به بیشتر کار کردن معلم با کودک در دوران تحصیل یا نشستن در ردیف اول، خواهد پرسید. روانشناس مدرسه با مشاهده‌ی رفتار کودک در محیط کلاس به تشخیص صحیح کمک می‌کند. همچنین باید به دیگر نکات نیز توجه کنید که آیا کودک به سادگی در برابر سلطه گری مقاومت می‌کند؟ آیا رفتار کودک برای جلب توجه است؟ وجود اختلال بیش فعالی و کاهش توجه در بستگان نیز مهم است زیرا این اختلال ارثی است. شدت علائم نیز مهم است. بر اساس جهت تشخیص اختلال بیش فعالی و کاهش توجه معیارهایی وجود دارد از جمله:

کودک باید حداقل شش مورد از علائم اختلال بیش فعالی و کاهش توجه را داشته باشد.
نوجوانان یا بزرگسالان باید حداقل پنج مورد از علائم اختلال بیش فعالی و کاهش توجه را داشته باشند.
حداقل ۶ ماه قبل از تشخیص، علائم باید وجود داشته باشند.
سه مورد یا بیشتر، از علائم رفتار بیش فعالی یا تحریک پذیری بیش از حد، باید قبل از سن ۱۲ سالگی بروز کند./دکترتو

اندیشه معاصر

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.