به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، عقاب یکی از حیوانات و پرنده های وحشی است که به خاطر ویژگی های منحصر به فردش او را نمادی از قدرت در بین عوام قرار داده اند. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر درباره عقاب اندیشه معاصر را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید

عقاب

عقاب یا شَهباز یا اَلّه یا آله نام رایج گروهی از پرندگان شکاری عضو خانوادهٔ بازان (Accipitridae) از راستهٔ بازسانان (Accipitriformes) است. بیش از ۷۴ گونه از عقاب‌ها شناسایی شده‌اند که در ۱۱ سرده از خانوادهٔ بازان قرار می‌گیرند. بیش از ۶۰ گونه از عقاب‌ها بومی اوراسیا و آفریقا هستند و تنها ۱۴ گونه، بومی سایر مناطق دنیا از جمله آمریکای شمالی (۲ گونه)، آمریکای مرکزی و جنوبی (۹ گونه) و استرالیا (۳ گونه) هستند.

معیار دقیقی برای تمایز عقاب‌ها از دیگر پرندگان تیرهٔ بازان یعنی سُنقُرها، کرکس‌ها، بازها و کورکورها، وجود ندارد، ولی به‌طور کلی عقاب‌ها از سایر پرندگان شکاری -به جز برخی از کرکس‌ها- جثهٔ بزرگ‌تری دارند و از پاهایی بزرگ‌تر و نیرومندتر، منقارهایی بزرگ و خمیده و بال‌هایی پهن‌تر بهره‌مند هستند

عقاب

ویژگی‌ها

عقاب ها پاهایی توانمند و پنجه های قوی به رنگ های روشن دارند که برای شکار کردن از آنها استفاده می‌کنند. قدرت پاهای این حیوان به قدری زیاد است که می‌تواند موقع شکار بچه آهویی را بلند کرده و در فاصله بسیار زیاد از زمین آن را با خود حمل کرده و به لانه‌اش ببرد. این پرندگان هنگام تمرکز به روی طعمه خود و شیرجه زدن به سمت آن، با سرعت باور نکردنی حدود ۱۵۰ کیلومتر در ساعت به طرف آن شیرجه می‌ زنند.

به علت بالهای بسیار بلندی که دارد، می‌تواند شکار های سنگین را جا به جا کند. این حیوان با شکوه و قدرتمند در مکان‌های دور دست مانند جنگل های وسیع، فراز کوه و قله ها، بالای درخت های تنومند، شکاف صخره ها و علفزار ها زندگی می‌کند. آنها در سنی مابین ۲۵ تا ۳۵ سال عمر می‌کنند اما نظرهای مختلفی راجع به سن آنها وجود دارد.

عقاب ها به پرنده های شکاری معروف هستند و برای بدست آوردن غذا کیلومتر ها پرواز می‌کنند. غذای آنها از حیوان های زنده و مرده مثل سنجاب، راسو، خرگوش و … تشکیل می‌ شود. نکته بسیار جالب در رابطه با عقاب ها این است که اگر لاشه حیوانی را پیدا کنند که دیگر حیوانات از آن تغذیه کرده باشند. مابقی آن را می‌خورد که این عمل باعث مسمومیت و نهایتاً مرگ آنها می‌گردد.

جوجه کشی عقاب

عقاب‌ها از نظر آناتومی و ویژگی‌های پروازی به کرکس‌ها شبیه هستند، اما سر آن‌ها بر خلاف کرکس‌ها از پر پوشیده شده. عقاب‌ها از نظر ظاهری به سنقرها هم شباهت زیادی دارند ولی بزرگ‌ترند و فاصلهٔ دو سر بال‌هایشان طولانی‌تر است. شیوهٔ معمول تغذیهٔ عقاب‌ها هم فرق می‌کند؛ عقاب‌ها معمولاً موجودات زنده را شکار می‌کنند، اما کرکس‌ها و سنقرها، بیشتر از لاشه‌ها تغذیه می‌کنند. عقاب‌ها سنگین‌تر از آن هستند که بتوانند مانند شاهین‌ها و پرنده‌های کوچک‌تر تیرهٔ بازان (مثل برخی از انواع بازها) در هوا طعمه‌های خود را شکار کنند، پس معمولاً شکار خود را روی زمین غافلگیر و شکار می‌کنند. عقاب‌ها مثل جغدها در بسیاری از اوقات با کندن سر شکار خود، آن را از پای درمی‌آورند.

عقاب‌ها منقار نیرومند و تیزی دارند و طول منقار عقاب طلایی به پنج سانتی‌متر می‌رسد. عقاب‌ها پاهایی نیرومند و به رنگ زرد و روشن دارند و برای درهم شکستن شکار خود، از منقار و چنگال‌های نیرومند خود استفاده می‌کنند.

قدرت بینایی

عقاب‌ها چشمانی درشت دارند که هریک از آن‌ها در یک طرف سر قرار دارد. همهٔ عقاب‌ها در روز شکار می‌کنند و بینایی خیلی دقیق و قابلیت پرواز عالی در ارتفاعات بالا دارند. برآورد می‌شود که قدرت بینایی در عقاب جنگی تا ۸ برابر بیشتر از قدرت بینایی در انسان است. این قدرت بینایی، عقاب‌ها را قادر می‌سازد تا طعمه‌های احتمالی را از فاصلهٔ بسیار دور، تشخیص دهند.این بینایی دقیق، در درجهٔ اول به مردمک‌های بسیار بزرگ آن‌ها نسبت داده می‌شود که حداقل پراش (پراکندگی) نور ورودی را فراهم می‌کنند.

نژاد عقاب طلایی

عقاب طلایی (Golden eagle) دارای ویژگی های همچون پرهای طلایی، سر، پشت و گردن تیره، به همراه پاهایی پُر از پر می‌باشد. این پرنده معمولا از پستانداران کوچک (موش، خرگوش، سنجاب و…) غذای خود را که حدود ۳۰۰ تا ۵۰۰ گرم است، تامین می‌کند.

سن بلوغ ، محل زندگی

بین ۴ تا ۵ سالگی معمولا بالغ می‌شوند و نکته مهم این است که عقاب های طلایی تک همسر هستند. محل زندگی آنها در ایران بین رشته کوه البرز و زاگرس، و کویر های مرکزی بوده و از لحاظ جثه، جنس نر از ماده بزرگتر است.

معمولا این پرنده دارای چندین لانه است که بطور چرخشی هر از گاهی محل زندگی خود را عوض می‌ کند. از حدود ۱۰۰ سال پیش کسانی هستند که هنگام شکار عقاب طلایی را پس از دست آموز کردن، جهت همراهی در شکار با خود به همراهی می‌ برند. این افراد در مناطقی از آسیا از این حیوان برای شکار بز کوهی، گرگ و … استفاده می‌ کنند.

عقاب سر طاس

عقاب های سر طاس در نزدیکی دریاچه ها، اقیانوس ها و آبهای آزاد زندگی می‌ کنند. زیرا در این مکان به راحتی می‌توانند جهت ادامه زندگی خود با خیالی راحت غذای مورد دلخواه خود را پیدا کنند. این مناطق بیشتر در آلاسکا، شمال مکزیک، کانادا، آمریکای شمالی و تقریبا در تمامی ۴۸ ایالات کشور آمریکا پیدا می‌شود.

زندگی عقاب ها تا چهل سالگی

عقاب در بچگی از پرواز کردن هراس دارد اما کسب غذا موجب می شود تا این پرنده ترس خود را کنار بگذارد. این حیوانات به موجب ورزیدگی اندامشان قدرت زیادی دارند و در زمان کوتاهی که مشغول به پرواز هستند با بهره گیری از توانایی بینایی به شکار می پردازند. شاید برای شما سوال پیش بیاید که مرگ عقاب چگونه است؟ جالب است بدانید که دنیای عجیب عقاب ها بعد از چهل سالگی می باشد که دیگر توانایی برای پرواز کردن و شکار طمعه نخواهند داشت و در صورتی که نتوانند غذا تهیه کنند از گشنگی خواهند مرد. در اصل مرگ عقاب این گونه اتفاق می افتد اما در این هنگام عقاب باید تصمیم به انجام کاری دردناک در زندگی خود بگیرد تا بتواند زنده بماند و مثل قبل به زیستن بپردازد. با کندن نوک، پر ها و چنگال خود امکان رویش مجدد را به هر کدام از این بخش ها می دهد. البته برای انجام این کار باید ضربه های سختی به نوک خود بزند تا از جا کنده شود و غذای او در این دوره حشره ها و غذای نرم می باشد. بعد از مدتی که نوک رشد کرد، سراغ چنگال و سپس بال ها می رود. در این دوران درد بسیاری را باید حیوان تجربه کند. این دوره شش ماه می باشد و بعد از آن به همان تنظیمات کارخانه بر می گردد و می تواند مثل قبل مشغول به پرواز و شکار طمعه شود. بی دلیل نیست که خیلی از کشور ها از عکس عقاب در پرچم خود استفاده می کنند. نماد عقاب به معنی قدرت و صلابت می باشد که اگر در فیلم های سینمایی دقت کرده باشید، سرخ پوست ها در کلاه و لباس های خود از آن بهره می برند تا قدرت و صلابت خود را نشان دهند.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.