به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، سروش صحت خالق دنیایی است که جز او کسی نمی‌تواند بسازد. مطالعه زیاد و علاقه او به ادبیات و فلسفه و فوتبال و سینما از او سینماگر مولفی ساخته که طرفداران خاص خودش را دارد. او سال‌هاست که با ایمان صفایی نویسندگی کارهایش را برعهده دارد.

صحت با فیلم “جهان با من برقص” عده زیادی از مردم را شیفته خود کرد. کسانی که پیش از آن در تلویزیون شاهد سریال‌های طنزش نبودند. “جهان با من برقص” از مرگ و زندگی در کنار هم می گفت و زندگی در آن قشنگ بود. حالا سروش صحت با جدیدترین ساخته خود در چهل و دومین جشنواره فجر شرکت کرده است.

داستان فیلم

“صبحانه با زرافه ها” داستان چند دوست به نام‌های پویا، مجتبی، رضا و شاهین است که می‌خواهند در عروسی رضا شرکت کنند. در مراسم عروسی اتفاقاتی می‌افتد که زندگی آنها را به طور کلی تغییر می‌دهد. در بین راه شخصیت دکتر هم به جمع آنها اضافه میشود.

نام صحت و نام خود فیلم توجه و اشتیاق زیادی را برای مخاطب به همراه دارد.

جهان فیلم “صبحانه با زرافه ها” مانند دیگر کارهای سروش صحت به خصوص سریال “مگه تموم عمر چندتا بهاره “فضایی فانتزی دارد و مدام در خیال و واقعیت در رفت و آمد است. او خلاقیت‌های خاصی برای نشان دادن فضای ذهنی شخصیت‌هایش دارد. به عنوان مثال در مواقع خاص تصویری از شخصیت‌ها را همراه با موسیقی خاصی در یک پلان یا نما، نشان می دهد و مخاطب متوجه احساس آن شخصیت می‌شود. استفاده از موسیقی به نفع داستان و همینطور برای تغییر فضا روشی است که صحت از زمان سریال شمعدونی به آن توجه داشته و “در مگه تموم عمر چندتا بهاره” به حد اعلای خود می‌رساند. او “در صبحانه با زرافه ها” از بازیگران همیشگی‌اش استفاده کرده و حتی بعضی اسم‌ها مثل رضا، شاهین، نیما تکرار شده است.

مولفه‌های جهان فیلم‌های سروش صحت

جهان صحت مؤلفه های خود را دارد مثل بازیگران تقریبا یکسان، اسم‌های تکراری، استفاده همیشگی از موسیقی، استفاده از شعر و جملات حکیمانه. استفاده از حیوانات با رویکردی آشنایی زدایانه مثل عنکبوت و زرافه در صبحانه با زرافه ها. در فیلم‌های صحت کودکان فراتر از سن خودشان می‌فهمند و واقعیت‌ها را بی پرده و بدون زرورق پیچیدن با همان گزندگی بیان می کنند. مثل امیرنیما در همین فیلم. همچنین پیرمردها هم در فیلم‌های صحت جایگاه ویژه‌ای دارند؛ آنها معمولا از سطح فکر بالایی برخوردارند ولی اصلا قدیمی فکر نمی‌کنند. می‌رقصند، می‌خوانند، هوس غذا می‌کنند و در کنار این سرزندگی حرف های حکیمانه هم می‌زنند. اعتیاد هم یکی از مسائل تکرار شونده در آثار صحت است. مخاطب از شخصیت‌های معتاد کارهای صحت بدش نمی‌آید، فقط او را به عنوان یک گرفتار که نیاز به کمک و حمایت دارد می‌پذیرد و درک می‌کند. در آثار او طلاق هم یکی از موضوعات مهم است. او به حواشی طلاق و آسیب‌های اجتماعی آن توجه دارد.

یکی از نکات قابل توجه در “صبحانه با زرافه ها” غیبت زنان است. به جز دو سکانس به طرز عجیبی هیچ زنی در فیلم حضور ندارد . پویا با دوستش نیلوفر صحبت می‌کند اما او را نمی‌بینیم. دکتر دوبار ازدواج کرده و او هم با زنش تلفنی صحبت می‌کند. شاهین زنش را طلاق داده و شکست خورده به نظر می‌رسد. مجتبی هم نه همسری دارد و نه دوستی. آنها تلاش می‌کنند که شاد باشند و خوش بگذرانند، اما چون قلب آرامی ندارند جز دردسر چیزی عایدشان نمی‌شود. این در حالیست که زنان در آثار صحت نقش مهمی دارند. او قالب طنز را برای بیان افکارش انتخاب کرده، افکاری که بسیار بسیار جدی هستند و در اغلب کارهایش به نحو گوناگون بیان می‌شوند.

با نظام فکری که صحت “صبحانه با زرافه ها” را ساخته، فرقی نمی‌کند که در نهایت مجتبی و رضا مرده باشند یا نه! مهم سفری است که مخاطب همراه با اکیپ دوستان رضا از شب عروسی تا ۲۴ساعت بعدش طی کرده است. اشتباهات و نوع رفتارشان را دیده و می‌داند مرز خیال و واقعیت بسیار باریک است. ظاهر فیلم شاید هیچ انگارانه و ناامیدکننده باشد اما ابدا چنین محتوایی را منتقل نمی‌کند بلکه از سبک لقمان پیروی می‌کند.” لقمان را گفتند ادب از که آموختی؟ گفت از بی ادبان، از انجام دادن آنچه از ایشان در نظرم ناپسند آمد، از انجام آن پرهیز کردم.”(باب دوم گلستان سعدی) این فیلم هم یک خط داستانی را طی می‌کند که در آن شخصیت‌ها رفتارهای نادرستی دارند و تصمیمات نابه جایی می‌گیرند و در آخر به جایی می‌رسند که هم خودشان پشیمان می‌شوند و هم مخاطب را دچار ایکاش می‌کنند. مخاطب می‌گوید حیف از این جوانان که به آرزوهایشان نرسیدند!

صحت خوب می‌داند کجا کفه ترازو به سمت جدیت و تلخی سنگینی می‌کند و سریع با حرکتی از جنس طنز خواه طنز کلامی خواه طنز موقعیت … گزندگی و تلخی را می‌گیرد. سکانس ماقبل آخر هم همین حکم را دارد؛ فلاش بکی به موتورخانه و اینبار تصمیم مجتبی برای نکشتن عنکبوت بی‌گناه که می‌تواند آینده را طور دیگری رقم بزند. نشان دادن اینکه همه چیز میتواند چقدر وحشتناک باشد و باز برگشتن به عقب، فرصتی است برای یک نفس راحت کشیدن. مثل وقتی که حین دیدن یک کابوس وحشتناک از خواب می پریم و می‌فهمیم دنیا سیاه و وحشتناک نیست. بخشش یکی از مفاهیم اصلی صبحانه با زرافه هاست و شخصیت‌ها در جایگاهی قرار می‌گیرند که می‌توانند ببخشند یا نبخشند ولی وقتی می‌بخشند همه چیز بهتر میشود و البته مهم است که در زمان درست ببخشند.

بازی متفاوت هادی حجازی فر در نقش یک دکتر مست و عیاش جلب نظر می‌کند. بهرام رادان هم به خوبی توانسته خودش را با گروه بازیگران صحت-که با دنیای او آشنایند. وفق دهد.

به طور کلی شاید “صبحانه با زرافه ها” کمی آشفته و در بعضی دقایق کشدار و کند و یا تلخ به نظر برسد اما اگر سبک سروش صحت را بپسندید، “صبحانه با زرافه ها” را هم خواهید پسندید.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.