به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،در جهانی که با چالش های فوری تغییرات آب و هوایی دست و پنجه نرم می کند، یک مرز جدید به شما اشاره می کند – ته دریا.برای اطلاعات بیشتر با اندیشه معاصر همراه باشید.

عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس‌!

اعماق اقیانوس ها حاوی فلزات مورد نیاز برای پذیرش گسترده فناوری های وابسته به باتری مانند وسایل نقلیه الکتریکی است که به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کمک می کند. طرف‌های ذینفع این را راه‌حلی برای خواسته‌های تکنولوژیکی ما و نیاز مبرم به «انتقال سبز» می‌دانند، اما این یک سؤال مهم را مطرح می‌کند: آیا ما باید عمیق‌ترین بخش‌های اقیانوس‌های جهان را استخراج کنیم؟در حالی که اقیانوس یک مخزن اصلی کربن است که حدود ۲۵٪ از انتشار دی اکسید کربن را جذب می کند و حدود ۹۰٪ از گرمای اضافی ناشی از انسان را جذب می کند، همچنین ذخایر عظیمی از مواد معدنی کمیاب خاکی را در خود جای داده است. ما در مورد آنها از اولین اکتشاف۳ اقیانوس ها و بستر آنها (۱۸۷۲-۱۸۷۶) شناخته ایم و اکنون آنها برای تولید باتری ها و فناوری های سبز ضروری هستند.اما آیا می‌توانیم این منابع را بدون آسیب‌های جبران‌ناپذیر به اکوسیستم‌های پیچیده اقیانوس و هر چیزی که به آنها وابسته است، استخراج کنیم؟

استخراج در اعماق دریا: راه حل یا دردسر بیشتر برای اقیانوس های ما؟

گنج زیر دریا

معدنکاری در اعماق دریا گره های چند فلزی را هدف قرار می دهد – سنگ هایی به اندازه سیب زمینی که در بیش از ۴۰۰۰ متر زیر سطح اقیانوس یافت می شوند. سرشار از مواد معدنی مانند مس، کبالت، منگنز و نیکل، این باتری‌های موسوم به «باتری در سنگ» تمرکز شرکت‌های مختلف با هدف برداشت آن‌ها هستند.طرفداران استخراج معادن در اعماق دریا استدلال می کنند که این می تواند بهترین – و احتمالاً تنها – راه برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده برای مواد معدنی مورد نیاز در گذار به انرژی های تجدیدپذیر باشد. آنها همچنین پیشنهاد می‌کنند که استخراج معادن اقیانوس ممکن است کمتر مضرتر از روش‌های کنونی استخراج معادن زمینی باشد۵ در کشورهایی مانند اندونزی و جمهوری دموکراتیک کنگو، جایی که این فعالیت‌ها می‌توانند از طریق جنگل‌زدایی، آلودگی هوا، آلودگی آب و تهدید به محیط زیست و جوامع محلی آسیب برسانند.

در مقابل، برخی از دانشمندان و فعالان هشدار می‌دهند که استخراج معادن از بستر دریا می‌تواند باعث یک واکنش زنجیره‌ای برگشت‌ناپذیر، آسیب جدی به اقیانوس، کاهش تنوع زیستی و تهدید کل اکوسیستم‌ها در کف اقیانوس شود. همچنین خطرات بالقوه ای برای سلامتی ما وجود دارد، از جمله ورود فلزات سمی به زنجیره غذایی انسان و تسریع تغییرات آب و هوایی. همه اینها به ویژه نگران کننده است زیرا این اکوسیستم ها از کمترین درک روی زمین هستند و تنها ۵٪ از آنها مورد مطالعه و نقشه برداری قرار گرفته اند.

مشکل عمیق: این چگونه می تواند بر همه ما تأثیر بگذارد؟

استخراج در اعماق دریا از فناوری خلاء برای مکیدن گره‌ها از رسوبات گل‌آلود استفاده می‌کند. با این حال، این فرآیند همچنین ارگانیسم‌هایی را که روی آن‌ها رشد می‌کنند، از جمله مرجان‌ها و اسفنج‌ها که بسیاری از آنها در جای دیگری نمی‌توانند رشد کنند، حذف می‌کند.در می ۲۰۲۳، دانشمندان بیش از ۵۰۰۰ گونه جدید را کشف کردند که در یکی از بزرگترین مناطق اکتشاف معدن جهان، منطقه کلاریون کلیپرتون در اقیانوس آرام زندگی می‌کنند. مهم‌ترین تأثیر مستقیم معدنکاری در این اکوسیستم‌های دورافتاده، از دست دادن احتمالی زیستگاه و تنوع زیستی است.

“سمی برای زندگی”

فرآیند استخراج همچنین رسوبات بستر دریا را مختل می کند و آنها را به دریا باز می گرداند و نگرانی های بیشتری را در میان دانشمندان ایجاد می کند.۱۶ جفری درازن، استاد اقیانوس شناسی می گوید: «معدن برای فلزات است و برخی از آنها ممکن است حل شده و در ستون آب تخلیه شوند. دانشگاه هاوایی در مانوآ “برخی از این فلزات برای زندگی سمی هستند.”او یکی از دانشمندان برجسته در تحقیقات در مورد تأثیرات بالقوه عملیات معدن بر روی اکوسیستم های آب میانی و ترکیب احتمالی ترکیبات فلزی در شبکه های غذایی دریایی است. نگرانی‌ای که در کار او ایجاد می‌شود این است که رسوبات سمی و فلزات محلول می‌توانند از طریق جریان‌های اقیانوسی در طول صدها کیلومتر – بسیار فراتر از منطقه معدن – برای چندین سال منتقل شوند.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.