به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،
نقل است که امام علی (ع) باغ خود را به ۱۲ هزار درهم فروخت. و همه پول آن را بین فقرا و تهی دستان مدینه تقسیم نمود و دست خالی به منزل برگشت.
فاطمه (س) از آن حضرت پرسید: پول فروش باغ را چه کردی؟
– همه آن را در راه خدا انفاق کردم.
– غذای امروزمان چه می شود؟
امام (ع) از خانه بیرون رفت، تا غذایی فراهم کند.
اما فاطمه (س) از آنچه گفته بود، به سختی دلگیر و ناراحت شد و با خود گفت:
– چرا چنین برخوردی کردم و چیزی خواستم:
«فَانّی اسْتَغْفِرُاللّهَ وَ لا اعُودُ ابَداً»؛ «از خدا به خاطر این درخواست، آمرزش می طلبم و دیگر چنین نخواهم کرد».[۱]
پی نوشت:
[۱] . بحارالانوار، ج ۴۱، ص ۴۶.
منبع: رضایى، محمدمهدى، پاسخ ها و پیام هاى فاطمه زهرا (سلام الله علیها)، ۱جلد، دفتر نشر معارف – قم – ایران، چاپ: ۲، ۱۳۸۹ ه.ش.
انتهای پیام/*