به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،زهرا عباس پور نوشت: هیئات مذهبی محروم از عدالت جنسیت. «برابری جنسیتی» (gender equality) در گفتمان جهانی به معنای؛ “برابری حق و تکلیف” است که با انکار «جنسیت» به عنوان یک «برساخت اجتماعی...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،زهرا عباس پور نوشت: هیئات مذهبی محروم از عدالت جنسیت. «برابری جنسیتی» (gender equality) در گفتمان جهانی به معنای؛ “برابری حق و تکلیف” است که با انکار «جنسیت» به عنوان یک «برساخت اجتماعی»، در صدر برنامه ریزی های توسعه غرب قرار گرفت. « برابری جنسیتی» به عنوان شاخص جهانی «توسعه انسانی» (HDI)، نسخه جهانی کدخدای” نظام سرمایه داری” برای” دهکده جهانی” بر ساخته خویش است.
View this post on Instagram
« انقلاب اسلامی ایران» بر خلاف موج جهانی، با رد «برابری جنسیتی» و با به رسمیت شناختن« جنسیت» توجه به نیازمندی های جنسیتی را موجب عدم ظلم به دو جنس دانسته و بر اساس آن در سیاست گذاری های کلان خود «جنسیت» را مورد توجه قرار داد.
«عدالت جنسیتی» در تعریف اسلامی خود؛ « تناسب حق و تکلیف» را معنا می دهد که با وجود گنجانده شدن در برنامه ریزی های توسعه جمهوری اسلامی ایران غالبا در درگیری دو گفتمان «متجدد» و «متحجر» تا کنون حتی نتوانسته به تعریف اسلامی خود نزدیک شود، لذا عموما زنان کشور ما “مزیت های” «برابری جنسیتی» در غرب را شنیده اند اما از چشیدن طعم واقعی عدالت جنسیتی محروم مانده اند، لذا آرمان شهر خود را در برابری جنسیتی میبینند که کمتر از ظلم های جنسیتی آن آگاهند.
آنچه این روزها در بستر فضای اینستاگرام در خصوص مطالبه بسیاری از “خانم های مذهبی” از لزوم توجه به نیازمندی های جنسیتی زنان در “هیات مذهبی” شاهدیم بیشتر از اینکه ناظر به عدم “برابری جنسیتی” باشد، ناظر به فقدان “عدالت جنسیتی” در فضای فرهنگی، اجتماعی کشور ماست.
چرا که بر اساس “برابری جنسیتی” نهایت یک آرمان هیئت مذهبی دادن امکانات یکسان به زن و مرد است، بر این اساس زنان و مردان می بایست سهم fifty-fifty از همه امکانات هیئت مذهبی داشته باشند، لذا کودک شیرخوار و خردسال همراه مادر، زنان باردار، سبک پوشش، نیازمندی های تهویه ای بیشتر و … هیچ کدام محل توجه نیستند .
زهرا عباس پور: هیئات مذهبی محروم از عدالت جنسیتی
اما در انگاره «عدالت جنسیتی»؛ توجه به تناسب نیازمندی های دو جنس با حق اختصاص داده شده، مهم است. بنابراین در این طرح واره، در یک هیئت مذهبی ناظر به نیازمندی های جنسیتی زنان و مردان سهم اختصاص فضا به زنان ناظر به تعداد، همراهی فرزندان، حضور دختران نوجوان، زنان باردار، زنانی که کودک شیرخوار یا خردسال دارند، امکان تخصیص فضای بیشتر را دارد همچنین الویت در نورپردازی مناسب، سیستم تهویه مطبوع، اختصاص فضای مهدکودک، سهولت در ورودی ها به هیئت، الویت در پذیرایی مراسم، تعریف سبک جدید عزاداری با توجه به مخاطب و… مورد توجه قرارمی گیرد و این توجه ابتدایی در طراحی فضا، قطعا منجر به “کنشگری فعال تر زنان”، در هیئات مذهبی خواهد شد.
اینکه هیئات ما عموما بدور از چنین طراحی هایی هستند نشان می دهد؛ ساختارهای تماما دینی نیز توجه دقیقی به «جنسیت» از منظر نگاه اصیل اسلامی ندارند.
این مثال ساده نشان می دهد با وجود گذشت چهار دهه از انقلاب اسلامی توجه به «جنسیت» آنچنان که باید و شاید در صدر توجهات ساختارهای متولی و تصمیم ساز قرار نداشته است. با پایان برنامه ششم توسعه دولت دوازدهم و سیزدهم نشان دادند نتوانسته اند، به تعریف دقیقی از «عدالت جنسیتی» و متعاقبا شاخص های برآمده از آن بپردازند. سکوت کنشگران عرصه زن و خانواده بر وخامت این مسئله بیش از پیش خواهد افزود.
نمی توان متهم اول مسائل زنان در کشور را «فمنیسم» دانست وقتی اراده ای جهت تبین نگاه دقیق انقلاب اسلامی به« جنسیت» در ساحت برنامه ریزی ها، وجود ندارد.
برای عضویت در کانال اندیشه معاصر کلیک کنید.
انتهای پیام/*
