به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، سیزده بدر یکی اروزهای تعطیل رسمی کشور ایران است که مردم در این روز به دامان طبیعت میروند و یک سری آداب را برگزار میکنند که در ادامه دلیل رفتن مردم به طبیعت در این روز متوجه میشویم. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر اندیشه معاصر را دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان گذارید.

۱۳ بدر چه روزی است؟

سیزده بدر یا ۱۳ فروردین در تقویم کشورمان به نام روز طبیعت نامگذاری شده است. روز طبیعت یکی از رویدادهای مهم در تقویم هجری شمسی ایران است که هر سال در تاریخ ۱۳ فروردین برگزار می‌شود. این روز به مناسبت آغاز بهار و جشن نوروز جشن گرفته می‌شود و به منظور حفاظت از محیط‌زیست و طبیعت و ترویج ارزش‌های زیست محیطی برگزار می‌شود. در این روز مردم ایران به فعالیت‌های زیست محیطی مانند کاشت درخت، تمیزکاری محیط و حمایت از حیوانات و گیاهان وحشی مشغول می‌شوند. این روز همچنین به منظور آگاهی‌زایی درباره مسائل محیط‌زیستی و ترویج رفتارهای پایدار و دوستدار طبیعت برگزار می‌شود.

روز طبیعت

۱۳ فروردین چه روزی است؟

امسال روز ۱۳ فروردین و روز طبیعت همزمان شده است با سالروز شهادت مولی الوحدین حضرت علی علیه السلام و ایام ماه رمضان، همین امر موجب خواهد شد که این روز متفاوتتر از همیشه برگزار شود.

از آداب روز سیزده بدر می توان به این موارد اشاره کرد:

گره زدن سبزه
سبزه سفره هفت سین را به رود جاری سپردن
خوردن کاهو و سکنجبین
پختن خوراک‌ های گوناگون به ویژه آش رشته
پرتاب ۱۳ عدد سنگ به ویژه در مناطق غرب کشور

روز سیزده بدر چند شنبه است؟

سیزده به در سال ۱۴۰۳ مصادف با روز دوشنبه است. این روز تعطیل رسمی است و به عنوان آخرین روز از تعطیلات رسمی نوروز محسوب می شود.

فلسفه سیزده بدر

سیزده بدر پیشینه ای به بلندای تاریخ دارد. همانطور تاریخچه جشن نوروز به دوران پادشاهان بزرگ ایران از جمله جمشید می رسد. آنطور که در کتب تاریخی آمده است، جمشید شاه چندین سال متوالی این روز را در دشت های سبز و خرم می گذرانده است و این باعث شده است که به عنوان یکی از رسوم و سنت در بین ایرانیان ماندگار شود.

با توجه به مطالب ارائه شده در برخی از منابع مکتوب گمان می رفت که برگزاری این جشن به دوران قاجار و یکی دو سده پیشین برمیگردد، اما مطالعات بیشتر ارائه دهنده شواهدی برای دیرینگی این جشن است.

ایرانیان باستان بر این اعتقاد بودند که عدد سیزده نحس است و این عقیده در بین مردم بسیاری از کشورهای جهان نیز وجود دارد. در واقع فلسفه نحس بودن عدد سیزده به طرز قرار گیری اجرام آسمانی و منظومه شمسی برمی گردد و برخی از دانشمندان معتقدند تاثیر فرکانش منتشر شده از آنها بر عملکرد مغز موجودات زنده تاثیر می گذارد که می تواند به صورت تاثیرات منفی و مثبت ظاهر شود.

همانطور که قومیت های متنوعی بین ایرانیان وجود دارد، گوناگونی بین رسوم برگزاری جشن ها از جمله جشن سیزده بدر نیز مشاهده می شود. این تنوع نشأت گرفته از فرهنگ محلی و قواعد مردم شناسی هر ناحیه است. پیشنیان ما روز سیزده بدر را به ستایش و طلب باران برای سال نو و همچنین گرامیداشت زمین می پرداختند.

سیزدهم فروردین در ایران باستان به تیشتر شهرت داشته است و آغاگز نیمسال دوم زراعت و کشاورزی است و مردم به منظور گرامیداشت این روز و به کشتزارهای خود می رفتند و در زمین هایی که به تازگی سبز شده اند و دشت های انبوده از گل و گیاه به شادی و پایکوبی می پرداختند و از پختن آش و خوراکی های مخصوص این روز غافل نمی شدند.

در کتاب عهد عتیق درباره این داستان آمده است: «شاه ایران زمین که در پایان جشن ۱۸۰ روزه از باده نوشی بدمست شده بود، در هنگام بدمستی، شهبانو “وشتی” را می‌طلبد تا او را به اغیار بنمایاند. ملکه از این دستور گستاخانه شاه سر باز می‌زند و شاه خشمگین، او را از شهبانویی ساقط می‌کند و او را به دست جلاد می سپارد.

یهودیان که در سراسر ایران، نفوذ فراوان داشتند، جسارت‌شان به جایی رسیده بود که از دادن مالیات و خراج استنکاف می‌کردند و این استنکاف موجب شده بود که «‌هامان» صدراعظم خشایارشاه علیه آنان بشورد و آنان را در تنگنا قرار دهد و یا حتی دستور قتل برخی از آنان را صادر کند، البته یهودیان در برخی کتاب‌های خود می‌گویند: “مردخای” که پیشوای دینی یهودیان در عصر خشایارشاه بوده، وقتی حاضر به تعظیم در مقابل ‌هامان نمی‌شود، او و اتباعش مورد غضب‌هامان قرار گرفته و تهدید به مرگ می‌شوند.

یهودیان که به صورت غیررسمی در دربار شاه نفوذ داشتند، چاره می‌اندیشند و از این فرصت استفاده کرده و دخترکی یهودی به نام «اِستِر» را به عنوان ملکه و شهبانوی کشور به پادشاه معرفی می‌کنند و به او نیز توصیه می کنند که یهودی بودن خود را پنهان کند.

در زمان خشایارشاه، یهودیان جزء اقلیت‌های مذهبی ایران بودند و همواره سعی در نفوذ در دربار شاه ایران داشتند. هامان صدراعظم خشایارشاه بدلیل نافرمانی یهودیان از دستورات و قوانین پادشاهی، از عدم پرداخت مالیات و سرپیچی از فرمان پادشاه این قوم ابراز نگرانی می‌کند و پادشاه را در جریان توطئه‌های یهودیان قرار می‌دهد و از پادشاه می‌خواهد تا پیش از آنکه این قوم علیه تاج و تخت شاه اقدامی کنند، با توطئه این قوم مقابله کند.

مردخای رهبر یهودیان آن زمان ایران سرانجام با دسیسه‌های فراوان و فرستادن یکی از دختران یهودی به دربار، او را جانشین شهبانوی ایران که به جرم سرپیچی از دستور گستاخانه خشایارشاه برای نمایان کردن زیبایی‌های خود برای حاضرین در دربار شاه برکنار شده بود، می‌کند.

یهودیان مهاجر ساکن در ایران که اینک در دربار نیز راه یافته بودند، به هجوم به شهر‌های ایران، دست به قتل عام گسترده ایرانیان می‌زنند. در ۱۲۷ استان ایران آن زمان، طی دو روز بیش از ۷۷ هزار ایرانی – و به روایتی دیگر ۵۰۰ هزار نفر – کشته می‌شوند.

در کتب مربوط به یهودیان از جمله کتاب استر، یهودیان به کشتار ۸۰ هزار ایرانی اعتراف می‌کنند، اما محققان مستقل این رقم را تا ۵۰۰ هزار نفر ذکر کرده اند.

در آن زمان ایران نزدیک به ۸۰۰ هزار نفر جمعیت داشته و با احتساب ۵۰۰ هزار نفر، بیش از نیمی از جمعیت آن روز ایران به دست یهودیان قتل عام می‌شوند.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.