به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، واکنش مردم در کوچه و خیابان ها و فضای مجازی نشان می دهد اولویت اول هرکسی برای تزریق دز سوم واکسن، آسترازنکا است و آن ها تنها در شرایطی انواع دیگر واکسن های موجود را تزریق می کنند که بدانند دسترسی به آسترازنکا برایشان ممکن نیست؛ شواهد علمی هم نشان می دهد انتخاب آن ها پر بیراه نیست. چراکه به گواه تحقیقات سویه اومیکرون در برابر اکثر واکسن ها مقاوم است و البته آسترازنکا در این میان عملکرد بهتری دارد. دراین باره دکتر علیرضا ناجی، رئیس مرکز تحقیقات ویروس شناسی دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی می گوید: «واکسن ها کفایت های متفاوتی دارند، تا حالا مطالعات وسیعی انجام نشده که چند درصد از واکسن های موجود می توانند روی اومیکرون تاثیر داشته باشند؛ البته مطالعه ای بر روی فایزر و آسترازنیکا انجام شده و دیده شده که اگر دز بوستر با این واکسن ها تزریق شود می تواند تا ۳۷ درصد در برابر اومیکرون ایمنی ایجاد کند، درباره سایر واکسن ها مطالعه فقط در این سطح بوده که اگر دز بوستر آن ها تزریق شود سبب افزایش آنتی بادی در بدن شده که می تواند در برابر امیکرون کمک کننده باشد.»

همچنین مسعود یونسیان، دبیر کمیته اپیدمیولوژی و پژوهش کمیته علمی کشوری مقابله با کووید در پاسخ به این پرسش که چرا مردم تمایل بیشتری به تزریق آسترازنکا دارند، می گوید: «برای این که در مطالعات خارجی و داخلی نشان داده شده اثربخشی واکسن آسترازنکا مقداری از واکسن سینوفارم بیشتر است، بعضی ترجیح می دهند واکسنی دریافت کنند که اثربخشی نسبی بالاتری داشته باشد حتی اگر عوارض آن بیشتر باشد.»

گائو در ادامه افزود: «در مطالعه قبلی ما در سال ۲۰۱۲، متوجه شدیم که فلاونوئیدها می‌توانند از خطر پارکینسون در آینده در بین افرادی که از ابتدای مطالعه پارکینسون نداشتند، پیشگیری کنند. مطالعه فعلی شواهد بیشتری در مورد اثرات محافظتی عصبی میوه‌ها و سبزیجات ارائه می‌دهد.»

به گفته محققان، فلاونوئیدهای موجود در برخی میوه‌ها و چای می‌توانند به سرعت از سد خونی مغزی عبور کنند و استرس اکسایشی، التهاب و تصلب شرایین را در مغز کاهش دهند، که ممکن است نتیجه آن، کاهش تاثیر پارکینسون باشد.
برای این مطالعه، محققان اطلاعاتی را در مورد بیش از ۱۲۰۰ فرد مبتلا به بیماری پارکینسون، با میانگین سنی ۷۲ سال، که به طور متوسط ۳۳ سال به این بیماری مبتلا بودند، جمع آوری کردند. هر چهار سال یک بار، بیماران به سؤالاتی در مورد رژیم غذایی خود پاسخ می‌دادند. به طور خاص، از آنها پرسیده شد که چقدر چای، سیب، انواع توت‌ها، پرتقال و آب پرتقال مصرف می‌کنند.

در طول مطالعه، ۷۵ درصد از بیماران فوت کردند. از این تعداد، ۵۱۳ نفر به دلیل پارکینسون، ۱۱۲ نفر به دلیل بیماری‌های قلبی عروقی و ۶۹ نفر به دلیل سرطان جان خود را از دست دادند.

محققان دریافتند افرادی که رژیم غذایی آنها حاوی بیشترین میزان فلاونوئید بود، ۷۰ درصد شانس بیشتری برای زنده ماندن در مقایسه با افرادی که رژیم غذایی آنها حاوی کمترین مقدار فلاونوئید بود، داشتند.

بیشترین میزان مصرف فلاونوئیدها حدود ۶۷۳ میلی گرم در روز و کمترین آن حدود ۱۳۴ میلی گرم در روز بود. به عنوان نمونه، توت فرنگی حدود ۱۸۰ میلی گرم فلاونوئید در هر ۱۰۰ گرم و سیب حدود ۱۱۳ میلی گرم فلاونوئید دارد.

گائو خاطرنشان کرد: «خوردن بیشتر غذاهای غنی از فلاونوئید قبل از ابتلا به پارکینسون با خطر کمتر مرگ در میان مردان مرتبط بود، اما نه زنان. اما پس از تشخیص پارکینسون، خوردن فلاونوئیدهای بیشتر با نرخ بقای بهتر برای هر دو جنس مرتبط بود.»

در مورد فلاونوئیدی موسوم به “فلاون ۳- اول” که در سیب و چای یافت می‌شود، افرادی که بیشترین مصرف را داشتند ۶۹ درصد بیشتر از افرادی که کمترین مصرف را داشتند، زنده ماندند.

انتهای پیام/*