به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، همانطوری که اگر زندگینامه این بانوی جلیل القدر را مطالعه کرده باشید ایشان با نام فاطمه معصومه(س)، که دختر موسی بن جعفر و نجمه خاتون است معرفی می کنندو ایشان اوّل ذی القعده سال ۱۷۳هـ . ق در مدینه م...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، همانطوری که اگر زندگینامه این بانوی جلیل القدر را مطالعه کرده باشید ایشان با نام فاطمه معصومه(س)، که دختر موسی بن جعفر و نجمه خاتون است معرفی می کنندو ایشان اوّل ذی القعده سال ۱۷۳هـ . ق در مدینه منوّره به دنیا آمد و در سن ۲۸ سالگی در شهر قم از دنیا رفت.
این خلاصه ای از زندگی ایشان بود که نشان می دهد در جوانی از دنیا می روند، ایشان کرامات جالب توجهی دارند که در ادامه به مقام والای این حضرت نیز می پردازیم.
در روایتی از امام رضا(ع) به صراحت از نام معصومه برای آن بانوی بزرگوار استفاده شده است در حالی که اسم آن حضرت فاطمه بوده است. امام رضا(ع) می فرماید: «من زار المعصومه بقم کمن زارنی» اینکه امام لقب معصومه به حضرت فاطمه بنت موسی بن جعفر(س) داده‌اند یکی از شواهد عصمت ایشان است.
همچنین امام صادق(ع) درباره مقام حضرت معصومه(س) میفرمایند: بهشت هشت در دارد که سه در آن به سوی قم است. بانویی از فرزندان من در آنجا وفات می کند که نامش فاطمه دختر موسی است. همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت می شوند.
جلال و جبروت حضرت معصومه (س)
مرحوم آیت الله مرعشی نجفی قدّس سره بارها برای طلاب میفرمودند: علّت آمدن من به قم این بود که پدرم، آقا سید محمود که از زهّاد و عبّاد معروف نجف بود چهل شب در حرم امیر المؤمنین (ع)بیتوته نمود که آن حضرت را ببیند. پس شبی در حالت مکاشفه، حضرت علی (ع) را مشاهده کرد که به ایشان فرمود: سید محمود چه میخواهی؟! پدرم عرض میکند: میخواهم بدانم قبر فاطمهی زهرا سلام اللّه علیها کجاست؟ تا آن را زیارت کنم. حضرت فرموده بودند: من که نمیتوانم بر خلاف وصیت آن حضرت قبر او را معلوم کنم. پدرم عرض میکند: پس من هنگام زیارت چه کنم؟! حضرت فرموده بودند: خداوند متعال، جلال و جبروت حضرت فاطمه را به فاطمهی معصومه سلام اللّه علیها عنایت فرموده اند، پس هر کس که بخواهد به زیارت حضرت فاطمه زهرا نایل شود، به زیارت حضرت فاطمه معصومه (س)به قم برود… بله، میخواهیم بیشتر بدانیم که این بانوی بزرگوار چقدر نزد خداوند قرب و منزلت دارد شما را پای سخن دو امام معصوم علیهما الاسلام دعوت می کنم.
امام جواد (ع) میفرمایند: مَنْ زارَ قَبْرَ عَمَّتی بِقُمَّ فَلَهُ الْجَنَّهُ: کسی که قبر عمهام را در قم زیارت کند، بهشت برای او است.
در قم دکترى بود به نام دکتر مقدسى که هر جا میرفت، بیمارى را زود تشخیص مى داد و اگر مریض رفتنى بود، میگفت: این مریض را اذیت نکنید! این مریض تا عصر بیشتر محل ندارد! اتفاقاً نظرش هم درست در مى آمد!
یک نفر از اهالى کهک بود که مادرش مریض شده بود. وقتى دکتر مدرسى را براى معاینه او میآورند، میگوید: این مریض رفتنى است!
فرزند این بیمار گفت: من خدمت دختر موسى بن جعفر (ع) حضرت معصومه (س) رفتم. از خادمینى که اطراف حرم بودند، خواهش کردم که براى شفاى مادرم روضه حضرت اباالفضل (ع) بخوانند. بعد به منزل آمدم، در زدم و گفتم: حال مادر من چگونه است؟
گفتند: همانطور است! دوباره آمدم پول دادم و گفتم: روضه موسى بن جعفر (ع) را بخوانند و دم بگیرند. یک مرتبه از حال عادى خارج شدم و دیدم که از حرم مطهر یک خانم مُجَلَّله بیرون آمد و یک مرتبه ندایى بلند شد که حضرت ثامن الحجج (ع) براى زیارت ایشان آمده اند و حضرت معصومه (س) براى تجلیل مقام ولایت ایشان به استقبال آمده اند. حضرت معصومه (س) عرضه داشتند که برادر! مادر این شخص کهکى بیمار شده و او هم به ما متوسل شده است. حضرت رضا (ع) فرمودند که عمر این شخص به آخر رسیده است. حضرت معصومه (س)عرضه داشتند که بنده از شما تقاضا مى کنم، این شخص حالت التجاء دارد. حضرت رضا (ع) فرمودند که بسیار خوب من دعا میکنم و شما هم آمین بگویید. حضرت بعد از دعا به بنده فرمودند: بلند شو و برو که مادرت شفا داده شد.
حجه الاسلام آقای حاج آقا حسن امامی چنین نوشتهاند که: روز پنجشنبه دهم رجب ۱۳۸۵ هـ. ق دختری ۱۳ ساله از اهالی آب روشن آستارا به اتفاق پدر و مادرش به قم آمدند در حالی که دختر در اثر مرضی دچار عارضه لالی شده بود و قوه گویایی خود را از دست داده بود و با مراجعه به اطباء هم معالجه نشده بود، در حالی که از دکترها مایوس بودند به کنار قبر مطهر فاطمه معصومه علیهاالسلام پناهنده شدند.
به مدت دو شب در کنار ضریح مبارک نشسته گاهی در حال گریه و گاهی با زبان بی زبانی مشغول راز و نیاز بود که یک مرتبه همه چراغهای حرم خاموش گردید. در همان حال دختر مذکور مورد عنایت حضرت قرار گرفت و صیحه عجیبی کشید که خدام و زائرین شنیدند. جمعیت هجوم آوردند تا مقداری از لباس او را به عنوان تبرک بگیرند. خدام دختر را به کشیک خانه بردند تا جمعیت متفرق شدند.
دختر گفت: در همان وقت خاموشی چراغهای حرم، چنان روشنایی و نوری دیدم که در تمام عمرم مثل آن را ندیده بودم و حضرت را دیدم که فرمود: خوب شدی و دیگر میتوانی سخن بگویی و آف بزنی؛ من فریاد زدم، دیدم زبانم باز شده است.
اگر سبک زندگیمان به قران و اهل البیت نزدیک بود، روزی رسان و همه کاره را خودِ خدا میدانستیم و دیگر این همه اختلاس، چپاول، گرانفروشی، کم فروشی، حرام خواری، بدون تعهد و تخصص مسئولیت پذیرفتن، بی صداقتی و… بیداد نمیکرد، دیگر به هر طریقِ ممکن به دنبال جمع کردن ثروت و دارایی نبودیم که گویی عمر جناب نوح (ع) داریم و دیگر این همه فقر، بی عدالتی، فاصلهی طبقاتی و… وجود نداشت.
خیلیها میلیاردها تومان سرمایه دارند ولی شب بخاطر داشتن دلهره و نگرانی از کاسبی و کسب درآمدِ بیشتر در روز بعد، خوابشان نمیبرد و یا عده ای از فقر و شرمندگی جلوی زن و فرزند و… آرامش و امنیت ندارند، نمیتوانند آرام بخوابند.
اگر سبک زندگیمان اسلامی باشد، دنیا را محل کاشت و آخرت را محل برداشت و همچنین خود را مسافر و آنچه که در اختیار داریم امانت الهی میدانیم و سعی میکنیم از این امانتی که بزودی از ما گرفته خواهد شد، در حد توان و بر اساس تکلیف شرعی دست و دلبازی کنیم. با بخشش، دیگران را خوشحال و خنده را بر لب آنان میآوریم و برای رضایت و خشنودی الهی و بنده نوازی و همچنین آرامش و لذت خود و آباد کردن دنیا و آخرتمان با دیگران رفتار و برخوردی برادرانه و نیکو خواهیم داشت و…
در پایان اگر برای سعادت، خوشبختی و رسیدن به کمال در دنیا و آخرت به یک اندازه عمل صالح و خداپسندانه انجام دهیم آنگاه سبک زندگیمان به اهل البیت و قرآن نزدیک میشود و خودمان نیز از بندگی و زندگی در دنیا لذت میبریم، اصلاَ دنیا همانند بهشت، جذاب و دلنشین میشود و میتوانیم در عمل با خدا باشیم و پادشاهی کنیم.
انتهای پیام/*
