به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، زهرا عباسپور پژوهشگر حوزه زن و خانواده دریادداشتی با موضوع: «تجربه انگاری یک کنش اجتماعی زنانه» اینگونه نوشتند:

چند وقتی است در میان روزهای هفته “پنج شنبه ها” برایم روز خاصی است.

چرا که هر هفته با آمدنش حسی در درون من تکان می خورد.

مدتی بود به این فکر می کردم که برای گرفتار نشدن در آفتِ ماندنِ صرف در مباحثِ نظری و تئوری در حوزه زنان و بنا به پیشنهاد همسرم راهی مناطق حاشیه شهر شوم.

با همراهی فعالین محلی این منطقه جلساتی در پنج شنبه های هر هفته جهت توانمندسازی زنان سرپرست خانواده و دختران گرفتار در آسیب های اجتماعی برنامه ریزی شد.

در این طی این جلسات بود که فاصله مشکلات میدانی این زنان را از عرصه “نظر” تا “برنامه” و “قانون ” را می شود به خوبی دید و فهمید.

وقتی زنی را می بینی که با وجود همسر بیمار و از کارافتاده اش برای تامین هزینه های او و فرزندانش چکمه آهنی به پا می کند و در یک لبنیاتی که ساعت ها از منزلش دور است مشغول به کار می شود و در راه بازگشت از محل کار تصادف می کند و یک پایش پس از هشت بار عمل همچنان می لنگد و لنگ لنگان مجبور است باز هم سرکار برود، وقتی از من می خواهد شغلی که بشود در منزل انجام داد را به او معرفی کنم ،من با خود می اندیشم پس «قانون مشاغل خانگی» و «قانون توانمند سازی زنان سرپرست خانواده» چرا به کار این زن نمی آید.

وقتی دخترنوجوانی را می‌بینم که در کودکی، خاطرات تلخ بازداشت و زندانی مادرش به خاطر چک برگشتی هنوز او را رها نکرده، می بایست شاهد خودکشی برادری باشد که به لحاظ عاطفی بسیار به او نزدیک بوده و این مسئله او را آنقدربی تاب کرده که به هرکسی پناه میبرد تا مرهمی بر دردش باشد.

مرهم درد او را پسری پر می کند که ۱۵ سال از خودش بزرگتر است و پس از اغفال و برقراری رابطه او را معتاد به سیگار کرده و رهایش می کند .

دختر می گوید که مادرش بعد از اینکه می فهمد چه بلایی این پسر سر او آورده سکته می کند و الان توان تکان خوردن ندارد…
دختر در پایان صحبتش با یک جمله آتشت می زند« من خیلی تنهام میشه برای همیشه با من دوست باشی؟» و تو مبهوت می مانی که وجود یک مربی تربیتی متخصص در یک نظام تربیتی صحیح چقدر می توانست جلوی این آُسیب ها را برای این دختر در این سن بگیرد.

هر چند در نگاه اول به نظر می رسد این ماییم که به این زنان کمک می کنیم، اما در حقیقت با شنیدن و دیدن این مسائل است که به رشد و ایجاد حال خوب در ما کمک می کند. یکی از دوستان وکیلم که با من آمده بود می‌گفت از وقتی با این کار و این مردم آشنا شدم نگاهم به زندگی تغییر کرده جنس غمم فرق می کند دیگر مسئله دیروزم برایم مسئله نیست و نگاهم به زندگی عوض شده و من چقدر با او هم نظرم.

اصلا فلسفه این جنس کار همین است که تو بیش از کاری که می کنی مزد می گیری و رشد پیدا می کنی.

روزی که من شروع به کار در این منطقه کردم یک نفر بودم و الان به حمد الهی نزدیک به ۲۵ نفر از وکلا، مشاورین خانواده، مربیان تربیتی دختران و مبلغین دینی به جمع گروه مردمی مهر بانو پیوستند.

گروه جهادی “مهربانو “همچنان یک گروه مردمی است که تلاش ها و دغدغه های تک تک اعضایش او را به پیش می برد.

و در این مسیر نیازمند همراهی همه بانوان دغدغه مند این عرصه است.

زهرا عباسپور(پژوهشگر و فعال حوزه زن و خانواده)

انتهای پیام/*