به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، دکتر زاهره سادات میرجعفری در گفتگو با خبرنگار اندیشه معاصر در ارتباط ازدواج با برکت حضرت خدیجه (س) و حضرت محمد (س) بیان داشتند: ازدواج دو هم کفو یکی از زیباترین و آرامش بخش ترین ازدواج ها می باشد که این الگو را بخوبی در ازدواج حضرت محمد (ص) و حضرت خدیجه (س) م یتوان مشاهده نمود. برای تحقق این آرامش یک سری خصوصیاتی در زن و مرد قبل از ازدواج باید وجود داشته باشد تا با ازدواج این ارزشهای اصیل اخلاقی تقویت و توسعه یابد یا خصوصیات بالقوه ای است که با ازدواج به فعلیت می رسند. بدین منظور توجه به خصوصیات و ویژگیهای اخلاقی رفتاری این زوج برای درک هدف قرارگرفتن این دو در کنار یکدیگر جهت تحقق هدف عالی تری که همان ظهور اسلام در جامعه ای بدوی است بسیار اهمیت می یابد.با دقت در این زمینه در می یابیم که حکمت درکنارهم قرار گرفتن این زوج قطعا یکی از حوادث مهم عملی شدن بعث ، رسالت پیامبری و حوادث پس از آن بوده است. حضرت محمد (ص) فردی راستگو و پرتلاش و دارای سجایای اخلاقی والا و مشهور به محمد امین بود. به همین صورت حضرت خدیجه (س) زنی بود دوراندیش و نیکوکار، شکیبا و صاحب اندیشه. به دلیل عفت و پاکدامنی‌اش، او را طاهره می‌نامیدند.از شرافت و بزرگی ویژه‌ای برخوردار و از خاندانی گرامی و شریف برخوردار بود. با اینکه یکی از زیباترین زنان قریش بود اما اصلا مغرور و متکبر نبود و با همه مهربان بود. اولین ویژگی حضرت خدیجه علیها السلام نسبت به پیامبر، درک ارزش های واقعی او در برابر فریبندگی هایظاهری و دنیوی بود. او معنای کمالات انسانی را به خوبی شناخت و چون توانست آن را تنها در وجود پیامبراکرم بیابد، حاضر شد تمام شخصیت و دارایی خود را برای درک آن فدا کند. او در این راه هم از مال خودگذشت، هم از موقعیت اجتماعی اش. خدیجه برای درک این کمال واقعی، قالب های جاهلی را شکست وبهایی سنگین از جمله قطع رابطه زنان، حتی تا زمان تولد حضرت فاطمه علیها السلام را به جان خرید. این نوع نگرش و رفتار، در جامعه ای که عموم توده ها براساس ظواهر و زرق و برق های دنیوی روابط خود را پایه ریزی می کنند، نمی توانست بدون پی آمدهای تلخ و ناگوار باشد، لذا به فاصله ای اندک از پخش خبر ازدواج وی با امین قریش، گروهی از زنان به عیب جویی از وی روی آوردند و در محافل خود او را سرزنش کردند.

ایشان افزودند: حضرت «خدیجه کبری (س)» در زمان خود زنی با اعتبار، ثروتمندترین در عربستان و در عین حال سرشناس‌ترین بودند، اما پس از اینکه «پیامبر اکرم (ص)» اسلام را به جامعه آن زمان عرضه کردند، حضرت «خدیجه کبری (س)» به ایشان ایمان آوردند و پای اعتقاد به اسلام خود ایستادند، ایشان تمام ثروت خود را در راه رضای خدا و برای دین اسلام و در راه همراهی با «پیامبر اکرم (ص)» هزینه کردند، ولی هنگامی که دستشان از ثروت خالی شد توسط سایر زنان غیر مسلمان مورد تمسخر قرار گرفتند، کار به جایی رسیده بود که در زمان ولادت «حضرت زهرا (س)» زنان شهر حاضر به کمک به ایشان نشدند. زمانی که بانوی بزرگوار اسلام تمام اموال خود را برای اسلام خرج کرده بودند و دیگر ثروتی نداشتند شرایط به قدری برای ایشان سخت شد که پولی برای خاکسپاری این بانوی ارزشمند اسلام نبود، هر چند خداوند متعال پاداش این بنده پاک را عنایت فرمود و مشکل ایشان را حل کرد.

مقام معظم رهبری در این باره نکات مهمی را در پیامشان به همایش ملی صدف کوثر مورد تاکید قرار داده اند:

( …..حضرت خدیجه(س) حقیقتا مظلوم است به خاطراین که شرف همسری پیامبر درباره ایشان دارای ارزش مضاعف است، دیگران مشرف به شرف همسری پیغمبر شدند لکن رنج هایی را که پیغمبر در عمده زمان رسالت به آن ها مبتلا بودند این رنج ها را ندیدند، ده سال در مدینه بود عزت بود احترام بود و زندگی راحت نسبت به آن دوره بود.

جناب خدیجه دوران رنج و سختی های پیغمبر را تحمل کرد، اولا نفس ایمان آوردن به پیغمبر که اولین کسی که ایمان آورد امیرالمؤمنین و حضرت خدیجه بودند خود این یک امتیاز بزرگ و یک ارزش بسیار بالا است. آسان نیست عبور کردن و صرف نظر کردن از عقایدی که انسان ها با آن ها سال های متمادی زندگی کرده آسان نیست.

برای ما چنین چیزی پیش نیامده تا بدانیم چقدر مشکل است، ایشان اولا با آن فطرت پاک سر و حقانیت قضیه را فهمید، تا پیغمبر را دید با آن حال که از حرا برگشته بود فهمید که یک حادثه مهمی اتفاق افتاده و قلب مبارکش مجذوب شد و ایمان آورد و بعد پای این ایمان ایستاد.

حالا شما ثروت را می فرمایید این یک کلمه به زبان آسان است، دادن پول کاری است کسانی که پول دارند می توانند پولی را مصرف و خرج کنند اما این که انسان از همه زندگی راحت خارج شود و همه پول را مصرف کند و همه ثروت را صرف کند کار یک ذره و دو ذره نیست.این بزرگوار این امتیاز را دارد، از همه اموال خودش خارج شدو همه را صرف کرد در راه ترویج اسلام و تقویت پیغمبر، بعد هم دچار آن سختی و مشکلات طاقت فرسا شد که یکی مسأله شعب ابی طالب بود که سه سال آنجا بودند و سختی هایی که این بزرگوار متحمل شد.

این ایمان را محکم نگه داشت، قرآن درباره کسانی که قبل از فتح و بعد از فتح انفاق می کنند« لَا یَسْتَوِی مِنکُم مَّنْ أَنفَقَ مِن قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ» این قبل الفتح یعنی فتح مکه این قبل از فتح مدینه است یعنی قبل از آنی که مدینه ای در اختیار پیغمبر قرار بگیرد و زندگی راحت، حکومت و قدرتی در اختیار آن بزرگوار باشد، در حال نهایت شدت ایشان انفاق کرد هم مالشان را، هم جانشان را و هم راحتی شان را، این ها واقعا فضائل مهمی است. ( پایگاه تخصی حضرت خدیجه سلام الله علیها . همایش ملی صدف کوثر ۲/۹/۱۳۹۵ )

انتهای پیام/*