16:37 - 1403/08/24

حجت الاسلام آل حبیب مطرح کرد؛

گریه رسول خدا بر مصائب حضرت زهرا و اهل‌ بیت (علیهم‌ السلام): روایتی از صبر و ایستادگی

گریستن پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر آینده‌ای که در انتظار اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بود، نشانه‌ای از آگاهی عمیق ایشان از مصائب بزرگی است که پس از رحلتشان بر خاندان پاکشان وارد شد

گریه رسول خدا بر مصائب حضرت زهرا و اهل‌ بیت (علیهم‌ السلام): روایتی از صبر و ایستادگی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، حجت الاسلام و المسلمین جواد آل حبیب در ایام شهادت حضرت زهرا سلام علیها مطالبی را ایراد کردند. این سخنرانی با نگاهی به روایات تاریخی، به گریه رسول خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر مصائب اهل‌بیت (علیهم‌السلام) می‌پردازد و روایت جانسوز حضرت امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) از این مصیبت‌ها را بیان می‌کند. این روایات، صبر و مظلومیت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در برابر ظلم و ستم پس از رحلت پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و ایستادگی ایشان برای حفظ حق و حقیقت را به تصویر می‌کشند.

گریستن پیامبر اکرم (صلی‌الله‌علیه‌وآله) بر آینده‌ای که در انتظار اهل‌بیت (علیهم‌السلام) بود، نشانه‌ای از آگاهی عمیق ایشان از مصائب بزرگی است که پس از رحلتشان بر خاندان پاکشان وارد شد. این سخنرانی به روایتی از امام علی (علیه‌السلام) می‌پردازد که در آن رسول خدا بر مصائب حضرت زهرا، امام حسن و امام حسین (علیهم‌السلام) گریه کردند. همچنین، مصیبت‌های جانسوز حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) در برخورد با خلفا و ایستادگی ایشان برای دفاع از حق و ولایت، مورد توجه قرار می‌گیرد.

بسم الله الرحمن الرحیم
الحمد لله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل محمد الطیبین الطاهرین

خداوند متعال را سپاس می‌گوییم که به ما توفیق داد تا در این مجلس شریف و نورانی، گردهم آییم و یاد و نام اسوه صبر و شجاعت، حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) را گرامی بداریم.

امشب می‌خواهم حدیثی از حضرت امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) برای شما نقل کنم که درباره گریه رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بر مصائب اهل‌بیت عصمت و طهارت است. ایشان روایت می‌کنند:

“روزی من و حضرت فاطمه و حسن و حسین (علیهم السلام) نزد پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) بودیم که ناگهان حضرت به سوی ما نگریست و چشمان مبارکش از اشک پر شد. عرض کردم: یا رسول الله، چه چیز شما را به گریه آورده است؟ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در جواب فرمودند: ای علی، گریه می‌کنم برای مصائبی که بر تو و اهل بیت تو وارد خواهد شد. از ضربتی که بر سر تو وارد می‌شود، از سیلی‌ای که بر صورت فاطمه عزیزم نواخته می‌شود، از جراحتی که بر حسن (علیه السلام) وارد می‌شود و زهری که به او می‌خورانند و از قتل حسین (علیه السلام) در سرزمین کربلا.”

تصور کنید که رسول خدا با این نگاه ژرف و دلی آگاه از آینده اهل‌بیت، چقدر دردمند و سوگوار بوده‌اند. اما چرا؟ برای درک بیشتر این موضوع، باید به روایات دیگری اشاره کنیم که بیانگر مصائب بی‌شمار حضرت زهرا (سلام الله علیها) پس از رحلت پیامبر خداست.

در روایت دیگری از دلائل الامامه نقل شده است که پس از آن‌که علی (علیه السلام) به اصرار خلفا از بیعت امتناع ورزید، عمر با جماعتی به خانه حضرت زهرا آمدند و به زور می‌خواستند در را باز کنند. حضرت زهرا پشت در بود و مانع از ورود آنان می‌شد. عمر چنان با خشونت و قدرت بر در کوبید که در باز شد و حضرت زهرا به دیوار چسبید. سپس به ایشان جسارت کرد و سیلی به صورت او زد، به‌گونه‌ای که گوشواره حضرت بر زمین افتاد. فاطمه ناله برآورد: “پدرم، این چه رفتاری است که با عزیز تو می‌کنند؟” سپس به فضه خادمه خود گفت: “فضه! به خداوند سوگند، فرزندم را از دست دادم.”

و این روایت، حکایت از شدت ظلم و ستمی دارد که بر یگانه دخت نبی اکرم روا داشته شد. اما فاطمه زهرا (سلام الله علیها) این مصائب را تحمل کرد، نه برای خود، بلکه برای حفظ دین، برای حفظ ولایت، و برای دفاع از حقیقت.

اینجا خطاب به حاضران و مخاطبان عزیز عرض می‌کنم که ما به عنوان پیروان حضرت زهرا (سلام الله علیها) وظیفه داریم، درس ایستادگی و حفظ حق و حقیقت را از ایشان بیاموزیم و این ارزش‌ها را در زندگی‌مان به کار گیریم.

والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.

 

مطالب مرتبط