به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،کریم در زمان زنده بودن نیاز به حمایت داشت/ او حالا نیاز به حمایت هیچ‌کسی ندارد!. درگذشت کریم باوی اهالی فوتبال و همبازیان سابق این مهاجم خوزستانی را ناراحت و داغدار کرد.

یکی از این اهالی فوتبال رحیم یوسفی است. هافبک سابق پرسپولیس که به بی پرده صحبت کرده شهرت دارد، در این رابطه گفت: خبر تلخ و ناراحت کننده ای بود اما ناراحت کننده تر از آن بی توجهی فوتبال ایران و مسئولان به ورزشکاران ملی و بازنشسته است. کریم باوی در زمان زنده بودن نیاز به توجه و حمایت داشت و حالا که او از دنیا رفته دیگر نیازی به حمایت هیچ کسی ندارد.

وی ادامه داد: کریم باوی کم آدمی نبود. او یکی از بهترین مهاجمان آسیا در دهه ۶۰ و به عبارتی بهتر بهترین سرزن فوتبال ایران پس از انقلاب بود که در تنهایی خودش غرق شد. همه می‌دانند فوتبالیست‌ها یا ورزشکاران دو بار می‌میرند. یک بار پس از خداحافظی از دنیای قهرمانی و بار دوم هم در زندگی واقعی! برای یک فوتبالیست مشهور خیلی سخت است که پس از پایان فوتبال دیگر کسی سراغش را نمی‌گیرد. آرام آرام در کوچه و خیابان هم شناخته نمی‌شود و حتی رسانه‌ها نیز او را فراموش می‌کنند. کریم باوی هم چنین شرایطی داشت و طفلکی خیلی گرفتار بود. هیچ کس سراغش را نگرفت و در تنهایی محض از دنیا رفت.

رحیم یوسفی افزود: متأسفانه این عادت دیرینه فوتبال ایران است که وقتی یک قهرمان فوت می‌کند تازه یاد او می‌افتند و سراغش می‌روند و کریم باوی هم از این قاعده مستثنی نبود. اگر مسئولان و دوستان کمی‌زودتر سراغش می‌رفتند و مشکلات باوی را حل می‌کردند شاید او هنوز زنده بود. خداوند او را رحمت کند و بیامرزد که انسان ساده و بی شیله و پیله ای بود.

وی در خصوص بازی‌های ایران در جام جهانی نیز گفت: آنچه عیان است چه حاجت به بیان است. ما در این دوره فقط یک برد مقابل ولز داشتیم که تیم بزرگی نبوده و نیست. به انگلیس بد باختیم که به نوعی فاجعه بود. خوردن ۶ گل از انگلیس توجیهی نداشت اما ندیدیم کسی بابت این شکست سنگین عذرخواهی کند. به آمریکا هم باختیم که تیمی بسیار جوان بود. ما بهترین فرصت را برای صعود از گروه خود داشتیم اما نتوانستیم ازاین فرصت استفاده کنیم و باز هم مثل همیشه در مرحله گروهی حذف شدیم.

کریم

پیشکسوت فوتبال ایران در ادامه افزود: به نظر من در میان تیم‌های آسیایی بهترین قرعه به نام تیم ایران خورد. ژاپن، کره جنوبی، عربستان و استرالیا قرعه سخت تری داشتند اما موفق ظاهر شدند. ژاپنی‌ها اسپانیا و آلمان را شکست دادند. کره جنوبی توانست پرتغال را ببرد و عربستان هم آرژانتین را با مسی شکست داد. آن وقت ما بابت یک پیروزی مقابل ولز سرمربی خود را شادمانه بالا و پایین می‌اندازیم! این کار به چه معنایی بود؟ حالا شنیده می‌شود دوباره قرار است کارلوس کی روش هدایت تیم ملی ایران را بر عهده بگیرد. چرا؟ چه دلیلی دارد که یک مربی ناکام دوباره سرمربی تیم ملی شود.

وی تأکید کرد: اگر به جای کارلوس کی روش یک مربی ایرانی سرمربی تیم ملی کشورمان بود چه بر سرش می‌آوردیم؟ آیا باز هم حرف از تمدید قرارداد می‌زدیم؟ باور کنید اگر سرمربی تیم ملی ایرانی بود و ۶ گل از انگلیس می‌خورد در همان قطر حکم برکناری اش را صادر می‌کردیم! من نمی‌دانم ملاک برای انتخاب سرمربی چیست؟ اگر به نتیجه باشد باید گفت کارلوس کی روش در صف آخر است. او به اندازه کافی فرصت داشته است. ۳ دوره در جام جهانی و دو دوره در جام ملت‌ها سرمربی تیم ملی ایران بوده اما نتوانسته است عنوانی برای ما بیاورد یا تیم ملی را به مرحله حذفی جام جهانی برساند. بنابراین امیدوارم مسئولان امر تصمیم درستی اتخاذ کرده و گول مصاحبه‌های برخی بازیکنان را نخورند که به خاطر منافع خود از کی روش دفاع می‌کنند.

 اندیشه معاصر را در روبیکا دنبال کنید.

برای عضویت در کانال بله اندیشه معاصر کلیک کنید.

برای عضویت در کانال تلگرامی اندیشه معاصر کلیک کنید.

انتهای پیام/*