بیست و پنجم رجب المرجب: شهادت امام کاظم علیه السلام

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، بیست و پنجم رجب المرجب:شهادت امام کاظم علیه السلام

به مناسبت شهادت امام کاظم علیه السلام دو نکته از سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین حسین انصاریان را یادآوری می‌کنیم:

1. نحوه شاگردپروری امام کاظم علیه السلام

یکی از جوانب شخصیتی امام کاظم علیه السلام که تا حدودی مورد غفلت قرار گرفته، شاگردپروری و تربیت دانشمندان اسلامی توسط ایشان است. عصر ایشان مصادف بود با گسترش آرا و مکاتب گوناگون فکری و در این میان لازم بود مکتب تشیّع همانند زمان امام صادقعلیه السلام، پویایی و تحرک خویش را برای مقابله با انحرافات فکری و عقیدتی حفظ کند.

امام کاظم علیه السلام هم شخصاً وارد بحث با مخالفین می‏شدند و هم اصحاب خویش را تشویق و تربیت می‏کردند تا نظرات اهل‏بیت( را میان مردم منتشر کنند.

2. هشام بن حکم؛ اسطوره مناظره

یکی از قوی‏ترین و برجسته‏ترین شاگردان تربیت یافته در مکتب اهل‏بیت( در عرصه کلام و عقاید استدلالی، «هشام بن حکم» می‏باشد. وی در بین دانشمندان فرَق مختلف اسلامی در زمان خود، مشهور به فضل و دانش و تخصص در علوم عقلی و نقلی و چیره‏دستی در مناظره و مجادله بود، به طوری که از مناظره با وی بیمناک بودند. ابوالهزیل، یکی از علمای متبحر و پرآوازه معتزلی که در فن مجادلات کلامی کم‏تر کسی یارای برابری با وی را داشت، از هیچ کس جز هشام بن حکم در بحث و جدال و مناظره بیم نداشت.[۱]

هشام یکی از افسران ارشد علمی مکتب امام صادق و کاظم’ بود. طبرسی) در «اعلام الوری» در روایتی مفصل، از مناظره اصحاب امام با یک مرد شامی، چنین نقل می‏کند:

روزی در مکه هشام بن حکم خدمت امام صادقعلیه السلام شرفیاب شد، در حالی که فضلا و دانشمندان به‏نام شیعه از قبیل: حمران اعین شیبانی، محمد بن نعمان، هشام بن سالم و قیس ماصر در مجلس شرف حضور داشتند. با اینکه همگان از نظر سن از او بزرگ‏تر بودند؛ اما حضرت او را مقدم بر همه فرموده، در صدر مجلس و بالاتر از همه نشانید. این تفضیل بر آنان گران آمد. وقتی امام از چهره‏های حاضرین ملتفت این مطلب شدند، فرمودند: «هَذَا نَاصِرُنَا بِقَلْبِهِ‏ وَ لِسَانِهِ‏ وَ یَدِه؛[۲] این (جوان) با دل و زبان و دست (با تمام وجود) ما را یاری می‏کند.»

[۱]. تاریخ علم کلام، شبلی نعمانی، تهران، انتشارات اساطیر، ص ۳۱.

[۲]. بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۰۳ق، ج ۱۰، ص۲۹۵.

انتهای پیام/*