نفیسه ترابنده
نمور؛ اول پختن قرمه سبزی را یاد بگیرید،بعد فیلم بسازید | یادداشت نفیسه ترابنده
فیلم«نمور»همانند اسمش و فضاسازی قصه که در جغرافیای بارانی شمال کشور می‌گذرد،گویی باید مدتی می‌ماند و روی داستان و شخصیت‌هایش کار می‌شد تا به اصطلاح خشک شوند و فیلمساز بتواند نقص های فاحش آنها را ببیند.
نفیسه ترابنده: بی رؤیا؛ وای بحال جامعه‌ای که زنان و مادرانش اینگونه باشند!
نفیسه ترابنده تصریح کرد: «بی رؤیا»فیلمی متفاوت از فیلم‌های معمول سینمای ایران است اما تفاوت و خاص بودن دلیلی بر خوب بودن نیست.فیلم در ژانر سرگردان است نمی خواهد صرفا یک درام خانوادگی باشد و اصرار دارد در ژانر معمایی و روانشناختی بگنجد اما در عمل هیچکدام نیست.
ماه فروماند از جمال محمد(ص)/ یادداشت نفیسه ترابنده در سالروز میلاد باسعادت پیامبر اکرم
نفیسه ترابنده نوشت: عزیزی آمد که با آمدنش، شعر بشريت شعور پیدا کرد، او مهربان بود، امین بود،پاکدامن و عفیف بود، شجاع و دلاور بود، دوستدار مستمندان و یتیمان بود، او به لبخندی، هر تنابنده ای را بنده خود می کرد و هر چه داشت با مستمندان قسمت می کرد.
دست پرِ رسانه ملی در ماه محرم؛ موفقیت «رحیل» و «عشق کوفی» در جذب مخاطب
مناسبت‌های ملی و مذهبی همیشه به عنوان یک باکس ویژه برای تلویزیون مطرح بوده اند چراکه مردم در این زمان‌ها انتظار بیشتری از رسانه ملی دارند و چه در ایام شادی چون اعیاد و نوروز و چه در مناسبت‌هایی مثل محرم و یا ماه رمضان خواستار برنامه‌هایی مرتبط با این ایام از این رسانه بوده‌اند.
نگاهی به نمایش میدانی«تنهاتر از مسیح، فصل راه سرخ»؛ روایتی تکان دهنده و هنرمندانه از واقعه عاشورا
نمایش میدانی «تنهاتر از مسیح» فصل «راه سرخ»، تازه‌ترین اثر سازمان هنری رسانه‌ای اوج است که به همت مؤسسه هنری رسانه‌ای سیمای ققنوس هر شب در 2 سانس روی صحنه بوستان ولایت می‌رود. این نمایش که اکنون به فصل چهارم خود رسیده و از مهرماه ۹۷ کار خود را با محوریت موضوعات مختلف دینی آغاز کرده است، روضه مصوری است بر آن چه در کربلا گذشت و همچنین زمینه قیام عاشورا را بررسی می‌کند.
نگاهی به فیلم«ارادتمند نازنین، بهاره، تینا»؛ نمایشی مستهجن از دختران هرزه!
این روزها بازار پخش غیرقانونی فیلم‌های توقیفی بسیار داغ است، فیلم‌هایی که به نظر می‌رسد چون امیدی به گرفتن پروانه نمایش نداشتند توسط خود عوامل فیلم پخش شده‌اند تا فیلمسازان آن حداقل بتوانند اراجیفی که بعنوان فیلم سرهم کرده‌اند با برچسب فیلم توقیفی و قاچاق بخورد مخاطبی بدهند که ساده لوحانه می‌انگارد فیلم توقیف شده حتما مضمون خاصی دارد!
نگاهی به فیلم” پرونده باز است”؛فیلمی با ژستی معترضانه
" پرونده باز است" داستان تکراری وقوع یک قتل در جریان یک دعوا وموضوع قصاص و تلاش برای گرفتن رضایت خانواده مقتول است. موضوعی که بارها و بارها در سینمای ایران به آن پرداخت شده و نوعی اعتراض به قوانین جزایی کشور می‌باشد که در آن بین قتل عمد با نیت قبلی و قتل به وقوع اعمال خطرناکی چون هول دادن تفاوتی قائل نشده است.
نگاهی به فیلم” جنگل پرتقال”؛ ادامه دخترانه های صدرعاملی
داستان" جنگل پرتقال حول محور جوانی به نام سهراب است که بعد از 15سال به تنکابن یعنی شهر محل تحصیلش بازمی‌گردد تا مدرک تحصیلی خود را از دانشگاهی که در آن درس می‌خوانده دریافت کند، حالا در همین یک روز حضورش در شمال درگیر خاطرات گذشته‌اش می‌شود.
نگاهی به فیلم هوک؛ ایکاش اینجا جشنواره کودک و نوجوان بود!
فیلم سینمایی «هوک»، به کارگردانی حسین ریگی و تهیه‌کنندگی علی آشتیانی‌پور با نمایش تصاویری بکر از طبیعت زیبا و منحصر بفرد سیستان و بلوچستان از جمله فیلم‌های حاضر در این دوره از جشنواره می‌باشد.
نگاهی به فیلم «عطرآلود»؛ شیرینی که به جان مخاطب نمی نشیند!
ساختار سریال "عطر آلود" سبب شده است که مخاطب نتواند با شخصیت‌ها همذات‌پنداری کند، چون در زمانی که شخصیت‌ها می‌توانند احساسات و عواطف خود را بازگو کنند، با رخ دادن یک حادثه تلخ بی مورد و موسیقی متن گوشخراش و مصیبت بار، ارتباط احساسی مخاطب با فیلم قطع می‌شود. مثلا در صحنه‌ای با ترمز ناگهانی ماشین در کوچه باریک که منجر به شکستن دست عاطفه می‌شود، علی به ناگهان و به شکل غیر قابل توضیحی متحول شده و قرص‌های که خریداری کرده است را بر زمین ریخته و از تصمیم خود پشیمان شود!! شاید هدف فیلمساز از این سکانس این بوده تا بگوید مرگ هرلحظه در کمین انسان است و عمر دست خداست اما این پیام به بدترین شکل ممکن نشان داده می‌شود.
