به گزارش تحریریه پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، ۱۳ رجب ۱۴۰۱ چه روزی است+ ۱۳ رجب ۱۴۰۱ چند شنبه است؟ / ۱۳ رجب در تقویم ۱۴۰۱ + روز پدر در تقویم سال ۱۴۰۱ چندشنبه است ؟ روز پدر روزی است برای بزرگداشت پدرهای نازنین و زحمت کش و مهربان؛ که همواره چون کوه تکیه گاه فرزندان می باشند .
در ایران روز پدر در ۱۳ رجب، زاد روز حضرت علی بن ابیطالب (ع) اولین امام شیعیان گرامی داشته میشود. در بسیاری کشورها روز پدر، سومین یکشنبهٔ ماه ژوئن در نظر گرفته شده است.
روز پدر
۱۳ رجب چه روزی است؟
روز ۱۳ رجب مصادف با ولادت امام علی (ع) است. امام علی (ع) ۲۳ سال قبل از هجرت در سال ۳۰ ام عام‌الفیل در روز جمعه به دنیا آمد. ایشان نمونه یک پدر وارسته بود و به همین دلیل است که روز ولادتش را در ایران و پاکستان «روز پدر» نام‌گذاری کرده‌اند. در سایر کشورها سومین یکشنبه از ماه ژوئن را به عنوان روز پدر در نظر گرفته‌اند. روز ۱۳ ماه رجب علاوه بر روی میلاد امام علی (ع) اولین روز از ایام البیض است که مؤمنان به مدت ۳ روز در مساجد به اعتکاف می‌پردازند.
روز پدر در تقویم سال ۱۴۰۱ چند شنبه است ؟
روز پدر در تقویم سال ۱۴۰۱ روز شنبه می باشد. بنابراین برای آن دسته از کسانی که می خواهند بدانند در سال ۱۴۰۱ تولد حضرت علی (ع) چندشنبه است؟ باید بگویم ولادت امام علی روز شنبه است .
تقویم روز پدر در سال ۱۴۰۱
تاریخ شمسی روز پدر ۱۴۰۱ : شنبه ۱۵ بهمن ۱۴۰۱
۴ February 2023 : تاریخ میلادی روز پدر
تاریخ قمری روز پدر : ۱۳ رجب ۱۴۴۴
کلیپ استوری ولادت مولی الموحدین حضرت علی علیه السلام
القاب امیرالمؤمنین علی علیه السلام
مشهورترین کنیه‌های آن حضرت ابوالحسن (ع) است. اضافه بر اسامى و القابى که آن حضرت در کتاب‌های مختلف آسمانى به زبان‌هاى مختلف دارند. چه اینکه آن حضرت نزد اهل آشمان معروف به شمساطیل است. در زمین جمحائیل، در لوح قنسوم، در قلم منصوم، در عرش معین، نزد رضوان امین است، زند حورالعین اصب است، در صحف ابراهیم (ع) حزبیل است، در عبرانیه بلقیاطیس، در سریانیه شروحیل، در تورات ایلیا، در زبور اریا، در انجیل بریا، در صحف حجر عین، در قرآن على است.
۱۳ رجب روز پدر ۱۴۰۱
لحظه ولادت امام علی علیه السلام
فاطمه بنت اسد بسیار خداپرست و پیرو دین حضرت ابراهیم (ع) بود. هنگامی که متوجه شد زمان وضع حملش فرا رسیده است به زیارت کعبه رفت و گفت: «خدایا من به تو و به آن چه از رسولان و کتاب‌ها از جانب تو آمده‌اند ایمان دارم و سخن جدم ابراهیم خلیل را تصدیق می‌کنم و اوست که این بیت عتیق را بنا نهاده است. به حق آن که این خانه را ساخته و به حق مولودى که در شکم من است ولادت او را بر من آسان گردان.»
در این لحظه دیوار خانه کعبه شکاف برداشت و فاطمه بنت اسد وارد کعبه شد و شکاف دیوار مجدداً بسته شد. سه روز بعد فاطمه بنت اسد در حالی که فرزندش را به بغل داشت از کعبه خارج شد. مادر امام علی (ع) ماجرای آن سه روز را این طور تعریف می‌کند:
«من به خانه خدا وارد شدم و از میوه‌های بهشتى و بار و برگ آن‌ها خوردم و چون خواستم بیرون بیایم هاتفى ندا داد: “اى فاطمه نام او را على بگذار که او على است و خداوند می‌فرماید من نام او را از نام خود گرفتم و به ادب خود تأدیب اش کردم و او را به غامض علم خود آگاه گردانیدم و اوست که بت‌ها را در خانه من می‌شکند و اوست که در بام خانه‌ام اذان می‌گوید و مرا تقدیس و پرستش می‌کند. خوشا به حال کسی که او را دوست داشته باشد و فرمانش را اطاعت کند و واى بر کسى که با او دشمنی کرده و از او نافرمانی کند. “»
ولادت امام علی (ع) در کلام بزرگان
بزرگان درباره ماجرای ولادت امام علی (ع) این طور نوشته اند:
حافظ گنجی شافعی در کتاب الکفایه: «امیرالمؤمنین علی بن ابیطالب در مکه در بیت‌الله الحرام، شب جمعه ۱۳ رجب، ۳۳ سال پس از عام‌الفیل، متولد شد. هیچ کس جز او در خانه خدا به دنیا نیامده و نخواهد آمد و همین برای تعظیم مقام والایش کافی است.»
شیخ صدوق در امالی: «یزید بن قعنب می‌گوید: من به همراه عباس بن عبدالمطلب و گروهی از بنی عبدالعزی در برابر خانه خدا نشسته بودیم. ناگهان فاطمه بنت اسد به کنار خانه خدا آمد، در حالی که ۹ ماه از مدت حمل او به علی بن ابیطالب می‌گذشت.
درد زایمان بر او عارض شد، دست‌ها را به دعا بلند کرد و با خدای خود چنین مناجات نمود: «پروردگارا! من به تو و پیامبران و کتاب‌هایی که از سوی تو نازل شده است ایمان دارم و سخن جدم حضرت ابراهیم خلیل را گواهی می‌دهم؛ همان کسی که این بیت عتیق را ساخت، پس به حق آن کس که این خانه را بنا کرد و به حق جنینی که در شکم دارم، زایمان را بر من آسان فرما.»
یزید بن قعنب ادامه می‌دهد: ناگاه دیدیم پشت کعبه شکافته شد و فاطمه بنت اسد به درون خانه خدا وارد شد و از دیدگانمان پنهان ماند، سپس دیوار خانه به هم آمد! رفتیم که قفل را باز کنیم تا از حقیقت قضیه آگاه شویم، ولی قفل خانه خدا باز نشد. دانستیم که این امری است الهی.
سه روز بر این منوال گذشت، در روز چهارم مادر علی (ع) در حالی که او را بر دست خود گرفته بود، از خانه خارج شد و چنین گفت: «همانا بر بانوانی که پیش از من بودند، برتری دارم، زیرا آسیه دختر مزاحم در پنهانی و در جایی که نباید خدا را عبادت کنند، به پرستش و عبادت خدا می‌پرداخت و مریم دختر عمران، درخت خشک خرما را تکان داد تا از آن رطب تازه بچیند و بخورد، اما من در خانه خدا وارد شدم (و مهمان او گشتم) و از میوه‌ها و برگ‌های بهشتی تناول کردم و هنگامی که خواستم از خانه بیرون بیایم، هاتفی به من ندا داد که:
ای فاطمه! نام فرزندت را «علی» بگذار چرا که او علی و بزرگ است و خدای علی اعلی می‌فرماید: من نام او را از نام خود برگرفتم و او را به آداب خود ادب کردم و بر پنهانی‌های علمم آگاه ساختم. او کسی است که بت‌ها را در خانه‌ام می‌شکند. او کسی است که بر پشت بام خانه‌ام اذان می‌گوید.
او کسی است که مرا بسیار ستایش و تمجید می‌کند. پس خوشا به حال کسانی که او را دوست داشته باشند و اطاعتش کنند و وای بر کسانی که او را دشمن داشته و مخالفتش نمایند.»
اعمال و ادعیه شب سیزدهم رجب
مستحب است در هر یک از ماه رجب و شعبان و رمضان، در شب سیزدهم دو رکعت نماز اقامه شود که در هر رکعت حمد یک مرتبه و یس و تَبارَکَ المُلْکُ و توحید خوانده شود و در شب چهاردهم چهار رکعت یعنی دو نماز دو رکعتی به همان کیفیّت و در شب پانزدهم شش رکعت به سه سلام به همان کیفیّت .
از حضرت صادق علیه السلام روایت است که هر کس این اعمال را انجام دهد همه فضایل این سه ماه را دریابد و همه گناهانش غیر از شرک آمرزیده شود.
اعمال شب نیمه ماه رجب
شب نیمه ماه رجب، شب شریفى است و در آن انجام چند عمل ذکر شده است:
۱- غسل
۲- احیاء آن شب به عبادت.
۳- زیارت امام حسین علیه السلام . (اگر از نزدیک میسر نشد از دور زیارت شود )
۴- شش رکعت نماز که در شب سیزدهم ذکر شد.
۵- اقامه سى رکعت نماز که در هر رکعت حمد و ده مرتبه سوره توحید قرائت شود. این نماز را سید بن طاووس از حضرت رسول اکرم صَلَّى اللهِ علیه و آله نقل کرده است که فضیلت بسیار دارد.
۶- دوازده رکعت نماز که هر دو رکعت به یک سلام ختم میشود که در هر رکعت هر یک از سورههای حمد، توحید، فلق، ناس، آیه الکرسى و قَدْر چهار مرتبه قرائت شود. و بعد از سلام چهار مرتبه گفته شود:
“اَللهُ اَللهُ رَبّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَلا اَتَّخِذُ مِنْ دُونِه وَلِیّا”. و پس از اتمام نماز، اقامه کننده آن، هر حاجتی که دارد را از خداوند متعال درخواست کند. این نماز را سیّد بن طاووس از امام صادق علیه السلام روایت کرده است.
ولکن شیخ در مصباح ذکر کرده که داود بن سرحان از حضرت صادق علیه السلام روایت کرده که ایشان فرمود:
در شب نیمه رجب دوازده رکعت نماز اقامه کنید که در هر رکعت حمد و سوره یکبار تلاوت شود و پس از اتمام نماز، سورههای حمد و معوذتین و سوره اخلاص و آیه الکرسى را چهار مرتبه تلاوت میکنید و سپس ذکر «سُبْحانَ اللهِ وَالْحَمْدُ لِلّهِ وَلا اِلهَ اِلا اللهُ وَاللهُ اَکْبَرُ » چهار مرتبه گفته شود . پس از آن ذکر «اَللهُ اَللهُ رَبّى لا اُشْرِکُ بِهِ شَیْئا وَ ما شاَّءَ اللهُ لا قُوَّهَ اِلاّ بِاللهِ الْعَلِىِّ الْعَظیمِ» گفته شود.
منبع: مفاتیح الجنان
سخنان امیرالمؤمنین (ع) پس از ولادت
آنگاه سلام بر زنان بهشتى نمود و حال آنان را پرسید. بانوان بهشتى او را در آغوش گرفتند و حضرت با آنان تکلم فرمودند. هنگامى که حضرت حوا (ع) او را در آغوش گرفت، آن حضرت فرمود: «سلام بر تواى مادر، حوا»! حوا (ع) پاسخ داد: سلام بر تو پسرم! على بن ابى اطالب (ع) از حال حضرت آدم پرسید.
حوا (ع) پاسخ داد: غرق در نعمت‌های خداوند است و در جوار پروردگار متنعم است. در این هنگام که آن حضرت داخل کعبه بود ابوطالب (ع) در کوچه و بازار صدا می‌زد: بشارت باد شما را که ولى خدا ظاهر شده است، همان کسى که وصایت به او تمام و کمال میشود
بعد از رفتن زنان بهشتى، پیامبران الهى حضرت آدم، حضرت نوح، حضرت ابراهیم، حضرت موسى، حضرت عیسى (ع) آمدند. امیرالمؤمنین (ع) با دیدن آنان حرکتى نمود و تبسم فرمود و آن بزرگواران بر حضرتش سلام کردند: «سلام بر تواى ولى خدا و خلیفه پیامبر خدا».
حضرت در جواب فرمود: «علیکم السلام و رحمه الله و برکاته»؛ و جداگانه بر هر یک سلام نمودند. آن بزرگواران یکى بعد از دیگرى او را در آغوش گرفتند و بوسیدند و زبان به مدح او گشودند و رفتند. سپس ملائکه آمدند و او را به آسمان‌ها بردند و باز آوردند و بردند و هر بار کلماتى مخصوص در فضایل و مناقب حضرت می‌فرمودند.
فاطمه بنت اسد (ع) می‌فرماید: با دوم در حالتى آن حضرت را آوردند که او را در حریر سفید بهشتى پیچیده بودند و به من گفتند: «او را از چشم بینندگان حفظ کن که ولى رب العالمین است.
بدانکه وارد بهشت نمی‌شود مگر کسى که ولایت او را بپذیرد و امامت و ولایت او را تصدیق کند. خوشا به حال آن که تابع اوست و واى بر کسى که از او رویگردان شود. مثل او چون کشتى نوح است. هر که به آن پیوست نجات می‌یابد و هر که از آن بازماند غرق میشود و سقوط می‌کند». سپس در گوش او مطلبى گفتند که من نفهمیدم. بعد او را بوسیدند و برخاستند و بیرون رفتند و من ندانستم از کجا خارج شدند.
مولود کعبه در کلام علمای اهل سنت
سی سال بعد از عام الفیل در سیزده رجب حادثه ای اتفاق افتاد که حتی تا امروز، اثر آن بر دیوار خانه خدا موجود است. در آن روز، دیوار خانه خدا شکافته شد و بانویی در حالی که درد زایمان داشت وارد آن شد و بعد از سه روز متنعم شدن به نعمت های بهشتی، مولود پر برکت کعبه را در آغوش گرفته و با افتخار بیرون آمد.
این واقعه به اندازه ای معروف است که تمام علمای اسلام اعم از شیعه و سنی بر این امر اتفاق نظر دارند و معترف هستند تنها مولودی که با این شرایط به دنیا آمده است وجود گهربار و با ارزش مولای متقیان علی ابن ابی طالب علیه السلام می باشد.[۱]
میلاد امیرالمومنین در کلام علمای اهل تسنن
همان طور که گفته شد این قضیه به اندازه‌ای معروف و مشهور است که علمای اهل تسنن در کتب خود ادعای تواتر آن را کرده اند.
۱. حاکم نیشابوری، عالم اهل تسنن و مورد اعتماد اهل تسنن در کتاب بسیار معروفش «المستدرک علی الصحیحین» می گوید: روایات متواتر است که فاطمه بنت اسد، امیرمؤمنان علی بن ابی طالب (کرّم الله وجهه)، را در خانه کعبه به دنیا آورده است.[۲]
۲. محدث متعصب اهل سنت، شاه ولی الله در کتاب «ازاله الخفا» می نویسد: «بی گمان روایات متواتر است در این که فاطمه بنت اسد، امیرالمومنین علی بن ابی طالب را در درون کعبه به دنیا آورد؛ بدون تردید او در روز جمعه سیزدهم رجب، سی سال بعد از عام الفیل، در خانه کعبه به دنیا آمده است و هرگز پیش از او یا بعد از او کسی در خانه کعبه زاده نشده است.»[۳]
۳. یکی دیگر از متعصب ترین علمای اهل سنت و صاحب تفسیر آلوسی می نویسد: ولادت امیرمؤمنان (کرم الله وجهه) در درون کعبه، در سراسر دنیا مشهور است و در کتاب های هر دو فرقه شیعه و سنی روایت شده است و هرگز در مورد غیر ایشان چنین فضیلتی ثابت نشده است.[۴]
فضیلتی بی بدیل
علاوه بر این که میلاد امیرالمومنین علیه السلام به صورت متواتر نقل شده است این امر به صورت کاملاً واضح، شرافت و جایگاه والای آن حضرت را می رساند. در این راستا نقل های متعددی نیز از کتب اهل سنت موجود می باشد.
۱. مولوی حافظ حکیم ظهیر در کتاب «در احوال و فضائل ائمه» می نویسد:
«چون خداوند اراده نمود که شرفی بر شرف های کعبه بیفزاید، دیوار کعبه را بشکافت و فاطمه بنت اسد را به درون کعبه فرا خواند و فاطمه فرزندش علی را در درون کعبه به دنیا آورد.»[۵]
۲. دکتر محمد شاه قادری، دیگر عالم اهل تسنن در کتاب «مصباح المقربین» تصریح و تأکید می کند که هرگز چنین شرف و فضیلتی به جز امیرمؤمنان برای احدی نصیب و میسر نشده است.[۶]
با بیان این نکات روشن می شود که ولادت حضرت از حیث سندی متواتر است و فضیلتی انکار نشدنی از میان انبوه فضائل امیرالمومنین علیه السلام به شمار می رود.
پی نوشت
[۱] هزار حدیث در فضائل امام علی(ع)، ج۱، ص۷۶.
[۲] مستدرک الصحیحین، ج۳، ص۴۸۳.
[۳] ازاله الخفا، ج۲، ص۲۵۱.
[۴] سرح الفریده، ص۱۵.
[۵] ظهیر البشر، ص۱۸.
[۶] مصباح المقربین، ص۱۶.
جریان ولادت امیر المومنین علیه السلام و شکافته شدن دیوار کعبه در منابع متعدد و به صورت متواتر نقل شده است و فضیلتی برای حضرت محسوب می شود. به اقرار اهل تسنن هیچ کس دارای چنین فضیلتی نیست.
استوری ولادت امام علی علیه السلام
اندیشه معاصر را در روبیکا دنبال کنید.
برای عضویت در کانال بله اندیشه معاصر کلیک کنید.
برای عضویت در کانال تلگرامی اندیشه معاصر کلیک کنید.
انتهای پیام/*
