به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، منصور بهرامی تنیسور پرافتخار کشورمان رابطه بسیار خوبی با نواک جوکویچ مرد شماره یک تنیس جهان دارد. جالب است بدانید جوکویچ از او اجازه گرفته تا چند حرکت بهرامی را کپی کند. راجر فدرر نیز  در سال ۱۹۹۲ در شهر بازل سوئیس توپ جمع کن بهرامی بوده است. این مصاحبه  با منصور بهرامی را در ادامه بخوانید.

نظر شما راجع به المپیک بدون نادال و فدرر چه بود؟

فدرر مصدوم بود و از نظر من خوب کاری کرد که در المپیک بازی نکرد. او ۴۰ ساله شده و فکر نمی کنم دیگر در المپیک بازی کند. نادال نیز آماده نبود و از شرکت در این رقابت ها انصراف داد. این دو مرد بزرگ می دانند که جوکویچ تا چند سال دیگر از این دو بالاتر می رود و این‌ها می‌خواهند خود را آماده نگه دارند تا فعلا در مسابقات us open سدی مقابل او باشند.

آیا واقعا فدرر در سال ۱۹۹۲ توپ جمع کن شما بود؟

بله، من رابطه نزدیکی با فدرر و جوکویچ دارم، هر زمان که آنها را می‌بینم من را بغل می کنند. من همیشه عادت دارم قبل از بازی های خودم یک ساعتی با جوانان بازی کنم، خیلی از این جوانان زمانی که تبدیل به یک ستاره می شوند می آیند پیش من و می گویند که من با آنها بازی کرده‌ام. فدرر نیز در سال ۱۹۹۲ در شهر بازل سوئیس توپ جمع کن من بود. او خودش آمد و به من گفت که یادت هست با من بازی کردی؟ من توپ جمع کن تو بودم. خودم یادم نبود که با او بازی کردم و فدرر این خاطره را به یاد من آورد و عکسمان را برایم فرستاد.

فدرر در سال ۱۹۹۲ در سوئیس توپ جمع کن من بود. او خودش آمد و به من گفت یادت هست با من بازی کردی؟ من توپ جمع کن تو بودم
از رابطه تان با جوکویچ بگوید …

سه چهار سال پیش داشتم با بوریس بکر مربی جوکویچ صحبت می کردم، جوکویچ آمد و گفت منصور من دیروز دو ساعت بازی‌های تورا نگاه کردم و از خنده روده بر شدم، امیدوارم از من دلخور نشوی اما می‌خواهم ۵ حرکت تو را کپی کنم. من نیز گفتم تو نفر اول دنیایی و من افتخار می کنم که حرکات من را استفاده کنی.

بازی‌های ایران در المپیک را دنبال می کردید؟

بله تا جایی که توانستم بازی بچه ها را دیدم. من به تمام مدال آوران تبریک می گویم و به آنها افتخار می کنم که توانستند ما را در دنیا کمی مطرح کنند. به تمام المپیکی‌ها می‌گویم ایولله.

دوست داشتید بچه‌هایتان تنیسورهای حرفه‌ای می‌شدند؟

بله بسیار زیاد، خیلی دلم می خواست فرزندانم تنیسورهای حرفه‌ای  شوند اما آنها علاقه‌ای به این رشته نشان ندادند. من هم نمی‌توانستم به زور آنها را مجبور کنم. هر زمان که بچه‌هایم را به زمین تنیس می بردم بعد از ۱۰ دقیقه خسته می شدند، من نیز اصراری به آنها نکردم.

تا به حال شده بازی یک تنیسور ایرانی توجه شما را جلب کند؟

خیر، تا به حال نشده بازی تنیسورهای ایرانی را ببینم و حس کنم آینده‌ای در دنیای تنیس حرفه‌ای دارد.

من رابطه نزدیکی با فدرر و جوکویچ دارم، هر زمان که آنها را می‌بینم من را بغل می کنند
به غیر از تنیس به چه رشته ورزشی علاقه دارید؟

من دیدن فوتبال را دوست دارم. بازی‌های ملی و لیگ قهرمانان اروپا را دنبال می‌کنم و چون پسرم طرفدار تیم المپیک مارسی است، من نیز این تیم را دوست دارم اما برد و باختش چنان اهمیتی برایم ندارد.

از کارنامه حرفه‌ای خود در تنیس راضی هستید؟

زمانی که به کارنامه ام نگاه می کنم بیشتر افسوس می خورم چرا که بهترین سال‌های عمرم بین ۲۰ تا ۳۰ سالگی در مسابقات حرفه‌ای تنیس بازی نکردم. من بنا به مشکلاتی ایران را ترک کردم و تا ۷ سال فقط در فرانسه بازی کردم چرا که نمی توانستم از این کشور خارج شوم. مسابقات رولان گاروس را در ۳۴ سالگی بازی کردم و در همان سن قهرمان چند atp شدم. اگر می توانستم ۲۰ تا ۳۰ سالگی بازی کنم کارنامه ام خیلی بهتر از این می‌شد.

دوست دارید به ایران برگردید؟

می توانم بگویم هیچ کس بیشتر از من ایران را دوست ندارد. من با قلب خونین از ایران رفتم. زمانی که پدر، مادر، خواهر و برادرم را رها کردم حس کردم قلبم از جا کنده می شود اما مجبور بودم. این موضوع قلب من را شکست. تمام کسانی که از ایران رفتند با دل خوش نرفتند. قلبم و ذهنم در ایران است اما کارم در فرانسه است. ۴۰ سال است که در فرانسه زندگی می کنم، همسرم فرانسوی است و بچه هایم در اینجا به دنیا آمدند. نمی توانم به ایران برگردم اما هر از چندگاهی برای دیدن اقوامم به ایران می آیم.

جوکویچ آمد و گفت منصور من می‌خواهم ۵ حرکت تو را کپی کنم. من نیز گفتم تو نفر اول دنیایی و افتخار می کنم که حرکات من را استفاده کنی
چه شد منصور بهرامی بزرگ شدید؟

از ایران رفتم؛ اگر من امکان کار داشتم ایران را رها نمی‌کردم. می رفتم در کشور دیگر مسابقه‌ام را می‌دادم و در کشور خودم زندگی می کردم. من کارم ورزش تنیس است اما در ایران دو سال هیچ کاری نداشتم. پول برای گذران زندگی نداشتم و مجبور بودم بروم چراکه مردن برای من بهتر از تنیس بازی نکردن بود. کار من در ایران ممنوع بود، حق تنیس بازی کردن را نداشتم و همین رفتن باعث رشد من در حرفه تنیس شد.

راز خنده های معروف شما چیست؟

من دوست دارم به همه انرژی بدهم. این حال من را خوب می کند تا با خنده های من مردم نیز شاد شوند. زمانی که می توانم بخندم چرا با چهره گرفته وارد زمین مسابقه شوم؟

چرا تنیس ایران رشد نمی کند؟

متاسفانه در ایران به این رشته توجهی نمی شود. بودجه‌ای که فدراسیون تنیس فرانسه، انگلیس و آمریکا برای بازیکنانشان در نظر می گیرند را نمی‌شود با بودجه فدراسیون تنیس ایران مقایسه کرد. این کشورها برای بازیکنانشان خرج می کنند تا تنیسور، تنیسور شود اما در ایران هیچ هزینه‌ای برای تنیسورها نمی شود. این خیلی بد است که بازیکنان ما فقط در ایران بازی می کنند، آن‌ها باید با تنیسورهای بهتر از خودشان بازی کنند تا حرفه ای شوند. تا وقتی این اتفاق در ایران نیفتد تنیس رشد نمی کند.

انتهای پیام/*