آلمان از جام ملتهای اروپا ۲۰۲۰ حذف شد و دوران ۱۵ ساله حضور یواخیم لو روی نیمکت این تیم به پایان رسید. لو به تحول فوتبال آلمان کمک کرد و این تیم را به قهرمانی جام جهانی رساند اما نمی‌دانست نقطه پایان کارش کجا و کی باید باشد.

اینکه عصر یواخیم لو در تیم مانشافت در ورزشگاه ومبلی به پایان رسید شاید پایان معناداری برای این مربی بود. ورزشگاهی که در ان المان معمولا تیم برنده بود و مقابل انگلیس، تیمی که در باد افتخارات قدیمی خود مانده در حالیکه آلمان جامهای زیادی به دست آورده است.

در یک هشتم نهایی جام جهانی ۲۰۱۰ درآفریقای جنوبی، تیم جوان آلمان با بازیکننی مثل فیلیپ لام، باستین شواین اشتایگر، ژروم بوآتنگ، سامی خدیرا، توماس مولر و لوکاس پودولسکی توانست انگلیس را با نسل طلایی اش که شامل ستاره هایی همچون جان تری، اشلی کول، فرانک لمپار، استیون جرارد و وین رونی بود مغلوب کند و در نهایت به رتبه سوم جام برسد.

برای بچه های یوگی، آن بازی یک نقطه عطف فوتبالی بود که در نهایت با قهرمانی آنها در جام جهانی ۲۰۱۴ به اوج خود رسید. برای انگلیس اما انتظاری طولانی برای بازگشت به افتخار در رده ملی رقم خورد.

۱۱ سال بعد دوباره دو کشور در یک هشتم نهایی یک تورنمنت مهم با یکدیگر روبه رو شدند.این بار اما اوضاع بر وفق مراد انگلیس و شاگردان جوان گرت ساوتگیت بود که یک پیروزی ۲-۰ را به دست آوردند.

با قرعه ای مناسب، داشتن امتیاز میزبانی و حمایت فوق العاده از یک تیم جوان و دوست داشتنی، به نظر می رسد زمان موفقیت انگلیس رسیده باشد.

این طرف اما، برای یواخیم لو، بعد از ۱۹۸ بازی به عنوان سرمربی آلمان، همه چیز تمام شد گرچه واقعیت این است که او پنج سال قبل در تیم ملی آلمان به پایان خط رسیده بود.

آلمان ۲۰۰۶: انقلاب

حالا و با نگاهی به گذشته، به دور از عصبانیتی که هواداران فوتبال آلمان از یواخیم لو دارند، می توان این مربی ۶۱ ساله را یکی از بهترین مربیان تاریخ فوتبال این کشور و شاید بزرگترین آنها خطاب کرد.

زمانی که به کادر فنی یورگن کلینزمن در سال ۲۰۰۴ ملحق شد تیم آلمان در آستانه جام جهانی ۲۰۰۶ بود که به میزبانی این کشور انجام می شد. تیم ملی آلمان دو ناکامی در دور گروهی جام ملتهای در سالهای ۲۰۰۰ و ۲۰۰۴ را تجربه کرده بود و نیاز به یک تحول اساسی یا یک انقلاب داشت.

یواخیم لو این انقلاب را انجام داد و فوتبال آلمان را برای همیشه متحول کرد. لو سبکی جدید را در فوتبال پایه به کار گرفت و اصول فوتبال سرعتی مبتنی بر مالکیت توپ را به فوتبال ملی آلمان آورد. دو شکست متوالی مقابل اسپانیای رویایی در فینال یورو ۲۰۰۸ و نیمه نهایی جام جهانی ۲۰۰ ناامیدکننده بودند. اما در این سطح از بازیها کوچکترین اشتباه و حتی کمی خوش شانسی تفاوتها را رقم می زند و لو را نمی شد بابت شکست خوردن مقابل یکی از بهترین تیمهای تاریخ فوتبال سرزنش کرد. یک شکست دیگر در نیمه نهایی یورو ۲۰۱۲ برای آلمانی ها آزاردهنده بود. آلمان که از نظر تاکتیکی متحول شده بود مقابل ایتالیا کم آورد و فرصت انتقام گرفتن از اسپانیا در فینال را از دست داد. تعجبی نداشت که انتقادها از یواخیم لو شروع شود.

برزیل ۲۰۱۴: نقطه اوج

دو سال بعد، او همه شکستهای قبلی را فراموش کرد و تیمش را به قهرمانی در جام جهانی رساند. این جام نقطه اوج دوران مربیگری او بود که اعتبار فراوانی به کارنامه او بخشید و حضورش روی نیمکت آلمان را برای چندین سال دیگر تضمین کرد.

ترکیب درست، کادر فنی درست، تدارکات درست، ذهنیت درست و تاکتیکهای درست، همگی در بهترین موقعیت به نتیجه رسیدند. البته کمی چاشنی شانس را هم باید بابت برنده شدن مقابل الجزایر برای تیم آلمان قائل شد. اما در هم کوبیدن برزیل و عملکرد خوب در فینال مقابل آرژانتین که با تک گل ماریو گوتسه همراه شد نشان داد که بعد از یک دهه تلاش، بالاخره نوبت آلمانی ها شد که به آنچه می خواهند برسند و بر قله فوتبال جهان بایستند. لو اولین مربی ای بود که بدون سابقه بازی در تیم ملی آلمان، این تیم را به قهرمانی جهان رساند.

روسیه ۲۰۱۸: سرنگونی

دو سال بعد از قهرمانی در جام جهانی، انتظارها از تیم آلمان برای موفقیت در یورو ۲۰۱۶ زیاد بود اما آنها بار دیگر در نیمه نهایی ناکام ماندند. اما قدم اشتباه بعدی لو، این بار در جام جهانی ۲۰۱۸ رقم خورد که تاثیر بد و فاجعه باری هم در فوتبال آلمان و هم در اعتبار یواخیم لو داشت.

بازیکنانی مثل فیلیپ لام، مرتساکر و شواین اشتایگر از تیم کنار رفته بودند و عصر طلایی المان به وضوح به پایان رسیده بود اما نه فدراسیون فوتبال آلمان و نه خود یواخیم لو این موضوع را درک نکردند و سرمربی همچنان به کار خود ادامه داد. نتایجی که آلمان در روسیه ۲۰۱۸ به دست آورد یک افتضاح کامل برای فوتبال آلمان بود که همیشه با تصویر و نام یواخیم لو همراه خواهد بود و این یک سرنگونی کامل برای اعتبارمردی بود که چهار سال قبل تیمش را به قهرمانی جهان رسانده بود. اما لو خیالش راحت بود چون قبل از شروع جام، قراردادش را با مبلغی چشمگیر تمدید کرده بود.

فدراسیون فوتبال آلمان برای زندگی بدون یواخیم لو بعد از جام جهانی ۲۰۱۴ برنامه ای نداشت و حالا دچار رسوایی های مالی و مدیریتی هم شده بود که باعث شد مدیران فدراسیون فکر تغییر مربی را از سر بیرون کنند و به بحرانهای دیگر برسند. اما خود لو هم متکبرانه و لجوجانه بر حضورش در تیم ملی و ارائه فوتبالی که چندین سال قبل جواب داده بود اما دیگر جواب نمی داد، اصرار کرد و ماند.

یورو ۲۰۲۰: پایان

همچنان یوگی لو در تیم ملی ماندنی شد. تمایل او به تزریق نسلی جدید به تیم ملی، قابل تحسین بود اما کنار گذاشتن ناگهانی بازیکنان باتجربه مثل توماس مولر، بواتنگ و متس هوملس تصمیمی بی منطق و کاملا بازدارنده در راه پیشرفت تیم بود.

به تعویق افتادن رقابتهای یورو ۲۰۲۰ به دلیل شیوع ویروس کرونا به لو این شانس را داد که از زیر فشار ننایج تحقیر آمیزی که این بار در لیگ ملتهای اروپا کسب کرده بود در امان باشد. آلمان در ۲۰۱۹ در گروه خود آخر شد و در ۲۰۲۰ شکست تحقیرآمیز ۶-۰ مقابل اسپانیا را تجربه کرد و در انتخابی جام جهانی هم مغلوب مقدونیه شد.

لو دست از لجبازی برداشت و توماس مولر و متس هوملس را به تیم ملی برگرداند. واضح بود که او می‌خواست خودش را مربی انعطاف پذیری نشان دهد و تغییراتی که انجام داد با واکنشهای مثبتی نیز مواجه شد. او بابت ساختن تیمی که دست کم از سه سال پیش بسیار متحدتر شده بود سزاوار تحسین بود اما این برای موفقیت در یورو ۲۰۲۰ کافی نبود.

 فرانسه می توانست با گلهای بیشتری آلمان را شکست دهد. برد مقابل پرتغال روحیه بخش بود اما با چاشنی شانس و بازی آشفته المانی ها همراه بود. مقابل مجارستان هم فقط شش دقیقه تا حذف از دور گروهی و قرار گرفتن در رتبه چهارم گروه فاصله داشتند!

در نهایت مقابل انگلیسی که این بار به نظر می رسد زمان موفقیتش فرا رسیده و تیمی متحول شده نشان می داد یواخیم لو هیچ تدبیری برای تغییر جریان بازی نداشت. در واقع او مربی ای بود که نتوانست خود را با جریان پیش رونده فوتبال روز دنیا همراه کند و مدتها بود که از این قطار سریع السیر، عقب افتاده بود.

بالاخره لو از تیم ملی آلمان جدا شد. نه خداحافظی باشکوهی برایش در نظر گرفته شد و نه کسی به دستاوردهایش اشاره کرد. او بدون شک یکی از بزرگترین مربیان تاریخ فوتبال المان است که با این تیم فاتح جام جهانی نیز شد اما مردی بود که نمی دانست کجا باید کارش را تمام کند تا با سربلندی کنار برود.