به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، «مرحوم آیت الله قاضی از نقطه نظر عمل آیتی عجیب بود. اهل نجف و بالاخص اهل علم از او داستان هائی دارند. در نهایت تهیدستی زندگی می نمود. با عائله سنگین و چنان غرق توکل و تسلیم و تفویض وتوحید بود که ...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، «مرحوم آیت الله قاضی از نقطه نظر عمل آیتی عجیب بود. اهل نجف و بالاخص اهل علم از او داستان هائی دارند. در نهایت تهیدستی زندگی می نمود. با عائله سنگین و چنان غرق توکل و تسلیم و تفویض وتوحید بود که این عائله به قدر ذرهای او را از مسیر خارج نمی کرد. جناب حاج احمد انصاری ـ فرزند آیت الله میرزا جواد آقا انصاری (ره) ـ نقل می کردند که جناب آیت الله سید عباس قوچانی وصی مرحوم آیت الله علی آقا قاضی برای اینجانب نقل کرد که مرحوم علی آقا قاضی معمولاً در حال تردد بین نجف و کوفه بودند و من مطمئن بودم که ایشان پولی در بساط ندارد و برایم همیشه جای سؤال بود که مخارج این رفت و آمد بین نجف و کوفه چگونه تأ مین می شود تا اینکه یک روز که ایشان عزم کوفه را داشت از خانه خارج شدند ومن مخفیانه پشت سر ایشان راه افتادم. .. ایشان از میان بازار عبور کرد تا به ترمینال رسید و مستقیم رفت که سوار ماشین شود، ناگهان دیدم که درست هنگامی که مرحوم قاضی پایش را روی پله ماشین گذاشت سیدی به سرعت آمد و مقداری پول به قاضی داد. ایشان برگشت نگاهی به پشت سر کرد لبخندی زد و به من فهماند اگر انسان صبر کند و توکل نماید، خداوند اینگونه می رساند.»
منبع : اسوه عارفان، ص۸۱
انتهای پیام/*
