به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر ، دو بالا، دو پایین، چپ راست، چپ راست، ضربدر، دایره! طرفداری نوشت: اشتباه نکنید، این عبارت نه تمرین املای یک بچه دبستانی است و نه تست بینایی سنجی یک فرد سالخورده! برای دهه شصتی‌ها و به خصوص هفتادی...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر ، دو بالا، دو پایین، چپ راست، چپ راست، ضربدر، دایره!
طرفداری نوشت: اشتباه نکنید، این عبارت نه تمرین املای یک بچه دبستانی است و نه تست بینایی سنجی یک فرد سالخورده! برای دهه شصتی‌ها و به خصوص هفتادی‌ها خود آدرنالین است، خود نوستالژِی و خلاصه ته همه چیز بودن! یک کد مخفی که با آن می توانستید تیم منتخب جهان را در بازی ویدئویی فوتبال ۹۸ پیش روی‌تان ظاهر کنید. از آن پس شما یکه‌تاز بودید و حریفان محکوم به باخت. فرقی نمی کرد که با یک بازیکن رکورددار طرف هستید یا خاکخورده فوتبال! آن‌ها می آمدند تا در آرمانی‌ترین روزها آبرومندانه ببازند.
منتخب جهان البته تنها تیم مخفی نبود. آن‌طرف‌ها تیمی آبی‌رنگ با عنوان منتخب اروپا هم به چشم می خورد! آن‌ها بودند تا بلکه به واسطه منشا یکسان خلقت‌شان گاهی تنور رجزخوانی‌ها و منم منم‌ها داغ شود. اما حقیقت آن است که آبی پوشان به رغم ساختار و تیم خوب شان در نهایت امر چندان تفاوتی‌هم با سایر تیم‌ها نداشتند، در آخر آن‌ها می ماندند و ایرادهای بنی اسرائیلی مثل دسته خراب کنسول، زمین کج و دید سخت به مانیتور مربع شکل!
یحیی با هنرنمایی امشبش بازهم با ماشین زمانی که بارها تجلی‌گر پرسپولیس دهه شصت بود، ما را به گذشته‌ها برد. مثل بوی نم باران کوچه‌های تنگ و بستنی‌های میوه ای ۲۵ تومانی! درست مثل همان تیم منتخب جهان دست نیافتنی و بلکه شکست ناپذیر. دست بر قضا رقیب‌شان هم آبی پوش و با همان منشا مشترک بود. با همان ایرادهای بنی اسرائیلی و رجزخوانی‌ها که با عوض کردن دسته‌‌ها و دید به تلویزیون هم راه به جایی نبردند. با باگ داور، پنالتی نگرفته و دقایق تلف شده بیشتر، بازهم همان آش بود و همان کاسه! حتی اگر پای نجوای انتقام و آتش نفرت در میان باشد، آن‌ها همان تیم آبی‌رنگی بودند که با نیت رقابت با منتخب داستان ما خلق شدند، اما بیشتر از هر زمانی یکه‌تازی و کم نظیری آن را تثبیت کردند.
پرسپولیس رویاهای دست نیافتنی رقبا را در قالب دژاوو تجربه می کند. حتی اگر تیمی با کد مخفی دیگر و با عناوین دهن‌پر کن تری هم خلق بشود و دست بر قضا آن دسته خوب را هم در دست داشته باشد، باز هم باید رویایی را در سر بپرواند که سرخ‌ها نه یک‌بار که بلکه چندین بار آن‌ها را تجربه کرده‌اند و چه بسا به روزمرگی‌های‌شان تبدیل شده باشد.
ساپینتو اما حکم والدینی را دارد که یقه مدیر و معلم مدرسه بچه اش را به خاطر تجدید شدن می گیرد. حتی اگر آن طفل هم با زحمت، تلاش و بلکه ارفاق بتواند یک نمره ۱۰ ناقابل بگیرد به جای حمایت برای پیروزی آن هم در مهم ترین بازی فصل، بازهم بیخ ریش متولیان آموزش دشنام می دهد که فرزند دلبرش لیاقت ۲۰ دارد. دست آخر لابد نزد اطرافیان پز همین نمره ده ناقابل را هم می دهد که طبعاً خلاف سایر دانش آموزان نمره خودش و استعدادهای نابش بوده است. درست مثل کلیشه های ساپینتو بعد از مصاحبه های این فصل که در دیدار آخر تمامی تلاش ها و کوشش های بازیکنانش برای تساوی را به حاشیه برد و درست در جایی که نیاز به حمایتش حس می شد، بر روی سکوهای جنجالی به مانند جدال جان اسنو برابر لشگریان رمزی بولتون مبارزه می کرد با این تفاوت که تنها سلاحش یک آب معدنی و مقدار فراوانی دشنام بود. یحیی اما طفلش را بعد از شکست در دیدار برابر سپاهان سرزنش نکرد. پا به پای آن دل سوزی کرد و ایرادات را دست مایه موفقیت قرار داد. نتیجه شد هتریک در دبل و دست نیافتنی ترین تیم تاریخ فوتبال ایران.
راستی… دو بالا ، دو پایین، چپ راست، چپ راست، ضربدر، دایره؛ پرسپولیس یحیی وارد زمین شد!
پایان*/
اندیشه معاصر را در روبیکا دنبال کنید.
