به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، در زمان پیامبر(ص) شخصی مسجد آمد و گفت: «ای پیامبر خدا،به من قرآن بیاموز!» حضرت او را به یکی از یارانش سپرد. آن صحابی نیز دست تازه وارد را گرفت و به گوشه ای از مسجد برد، برایش سوره «زلزال» را تلاوت...
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،
در زمان پیامبر(ص) شخصی مسجد آمد و گفت: «ای پیامبر خدا،به من قرآن بیاموز!» حضرت او را به یکی از یارانش سپرد. آن صحابی نیز دست تازه وارد را گرفت و به گوشه ای از مسجد برد، برایش سوره «زلزال» را تلاوت نمود و آن را به او یاد داد تا به این آیه رسید: «فمن یعمل مثقال ذرّه خیراً یره و من یعمل مثقال ذرّه شرّاً یره؛ هرکس ذرهای کار خیر یا شر انجام دهد، آن را خواهد دید.»
تازه وارد به فکر فرورفت و از معلم خود پرسید: «آیا این جمله از جانب خداست؟!»
معلم پاسخ داد: «آری!»
مرد گفت: «بس است! من درس خود را از این آیه فرا گرفتم. اکنون که خدا ریز و درشت کارهای ما را می داند و همه اعمال ما حساب دارد، تکلیفم روشن شد. این جمله برای زندگی من کافی است». وی پس از این سخن خداحافظی کرد و از مسجد خارج شد.
صحابی نزد پیامبر(ص) بازگشت و با تعجب گفت: این شاگرد امروز خیلی کم حوصله بود و حتی نگذاشت من بیش از یک سوره کوچک برایش بخوانم و سخنی به این مضمون بر زبان آورد: «در خانه اگر کس است، یک حرف بس است!» پیامبر(ص) فرمود: او به مقام فقاهت و شناخت عمیقی که باید برسد، رسید.
منبع: شارت، شماره ۷۱
انتهای پیام/*
