به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،  براندون اسپکتور: یک طوفان خورشیدی سهمگین میتواند ارتباط کابل‌های نوری زیردریا‌ها و اقیانوس‌ها را که کشور‌های جهان را به هم متصل می‌کند قطع کند و تقریبا سراسر زمین برای زمان قابل توجهی آفلاین کند.

زمین پیوسته در معرض وزش بادگونه غباری مشتکل از ذرات مغناطیسی با منشا خورشید است. در اغلب موارد، سپر مغناطیسی سیاره ما جلوی صدمات ناشی از این ذرات را می‌گیرد و آن‌ها را به سمت قطب‌ها می‌راند و ما اثر آن‌ها در قالب شفق‌های قطبی دلربا مشاهده می‌کنیم.

هر قرن یا یا کمی بیشتر از آن، این باد ممکن است چنان شدتی به خود بگیرد که به یک طوفان خورشیدی کامل تبدیل شود. بر اساس تحقیقات جدیدی ارائه شده در کنفرانس ارتباطات داده SIGCOMM ۲۰۲۱ چنین طوفانی قادر است کار جهان را به «آخرالزمان اینترنتی» بکشاند و جهان را برای هفته‌ها یا حتی ماه‌ها آفلاین نگه دارد.

به گفته خانم سنگیتا عبدو جیوثی، استادیار دانشگاه کالیفرنیا و نگارنده این تحقیق هشدارآمیز، البته طوفان‌های شدید خورشیدی نسبتاً نادر هستند و احتمال اینکه که مستقیماً روی زمین تأثیر بگذارند، چیزی بین ۱.۶ تا ۱۲ درصد در هر دهه است. اما آنچه کسانی مانند جیوثی را به خود مشغول کرده این است که با شیوع جهان‌گیری کرونا همه دیده‌اند که زیرساخت‌های جهان تا چه حد در برابر بحران‌هایی اینچنینی ناکافی است و در عمل هیچ پروتکلی برای مقابله موثر با کرونا وجود نداشته است، و از این رو باید نتیجه گرفت که در صورت وقوع یک آخرالزمان اینترنتی نیز وضعیت ما همینطور خواهد بود.

در تاریخ معاصر، تنها دو طوفان از این دست ثبت شده است. یکی در سال ۱۸۵۹ و دیگری در سال ۱۹۲۱. در حادثه اول، که به رویداد کارینگتون معروف بود، چنان اختلال ژئومغناطیسی شدیدی روی زمین ایجاد شد که سیم‌های تلگراف آتش گرفتند و شفق‌های قطبی حتی در کلمبیایی استوایی مشاهده شدند. حتی طوفان‎‌های خورشیدی در مقیاس کوچکتر می‌توانند ضربات محکمی وارد کنند. یکی از این دست طوفان‌ها در مارس ۱۹۸۹ کل استان کبک کانادا را به مدت ۹ ساعت در تاریکی فرو برد.

البته در صورت وقوع چنین طوفان‌هایی در وهله اول اتصالات اینترنتی محلی و منطقه‌ای به احتمال زیاد آسیب می‌بینند؛ زیرا کابل‌های فیبر نوری خود تحت تأثیر جریانات ناشی از ژئومغناطیس قرار نمی‌گیرند، اما کابل‌های میان قاره‌ای اینترنت در زیر دریا داستان متفاوتی دارند.

این کابل‌ها برای تقویت سیگنال نوری در فواصل تقریبی ۳۰ تا ۹۰ مایل (۵۰ تا ۱۵۰ کیلومتر) مجهز به دستگاهی موسوم به ریپتر (تکرارگر شبکه) هستند این تقویت‌کننده‌ها در برابر جریانات مغناطیسی آسیب‌پذیر هستند و اگر حتی یکی از آن‌ها آفلاین شود، تمام کابل‌ها بلااستفاده خواهند شد.

در صورتی که کابل‌های زیردریایی در یک منطقه خاص به اندازه کافی از کار بیفتند‌، ارتباط کل قاره ‌ها از دست خواهد رفت. در این میان کشور‌های واقع در عرض جغرافیایی بالا مانند آمریکا و انگلیس نسبت به کشور‌های واقع در عرض جغرافیایی پایین بسیار بیشتر مستعد عوارض ناشی از این پدیده کیهانی هستند. در صورت وقوع یک طوفان خورشیدی فاجعه بار، به احتمال زیاد ابتدا شبکه اینترنتی این کشور‌های واقع در عرض جغرافیایی بالا قطع خواهد شد و ممکن است میلیون‌‌ها نفر در این کشور‌ها در تامین معاش خود دربمانند.

عبدو جیوثی با اشاره به این که تأثیر اختلال یک روزه اینترنت در اقتصاد آمریکا بیش از ۷ میلیارد دلار تخمین زده ‌شده، هشدار داده است که وقتی امواج طوفان بزرگ بعدی خورشیدی از سطح این ستاره خارج شود و تا زمانی که به محدوده اثرگذاری در نزدیکی زمین برسد، ساکنان زمین تنها حدود ۱۳ ساعت فرصت دارند تا خود را برای مقابله با آثار مخرب آن آماده کنند.