کدام سوره به سوره امام حسین معروف است

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، امام حسین پنجمین معصوم شیغیان میباشد. سوره فجر مخصوص به امام حسین میباشد و شیعیان این سوره را به این بزرگوار وصل کرده اند. این سوره را به یاد ایشان میخوانند. سوره فجر جزء سوره های جزو سی میباشد. خیلی از مردم این سوره را به صورت تکرار هر چند وقت یک بار میخوانند و بسیار زیبا میباشد. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر اندیشه معاصر را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

سوره ای در قرآن که به سوره امام حسین(ع) مشهور است

براساس روایتی از امام صادق(ع)، هشتادمین سوره مبارکه قرآن که در جزء سی ام قرار دارد، سوره امام حسین(ع) نام دارد.

حجت الاسلام «جواد محدثی» در کتاب «فرهنگ عاشورا» در این باره نوشته است:
این سوره (سوره فجر)، در روایت امام صادق (ع) به سوره امام حسین (ع) مشهور است و توصیه شده که در نمازهای واجب و مستحب ، خوانده شود : « اِقْرَؤُا سُورَهَ الفَجِرِ فی فَرائِضِکم وَ نَوافِلِکم ، فَاِنها سُورَهُ الحُسَین (ع) وَ ارْغَبُوا فیها » .(۱)
و این نامگذاری ، جالب است ، « چرا که قیام کربلای حسین (ع) ، خود انفجار فجری از ایمان و جهاد بود ، در ظلمت شب جور و شرک بنی امیه ، و همچنان که با فجر و آغاز روز ، حرکت و حیات مردم شروع می شود ، با خون حسین (ع) و یارانش در عاشورا ، اسلام جانی تازه گرفت و حیاتی مجدد یافت . » در ذیل روایتی از امام صادق (ع) ، علت نامگذاری این سوره به سوره فجر ، این بیان شده که سیدالشهداء نفس مطمئنه و راضیه و مرضیه است و یارانش نیز اینگونه اند : « فَهُوَ ذُوالنَفسِ المُطمَئِنهِ الراضِیهِ المَرضِیهِ وَ اَصحابُهُ مِن آلِمُحَمدٍ هُم الراضُونَ عَن اللهِ یومَ القِیامَهِ وَ هُوَ راضٍ عَنهُم » .(۲)

امام حسین

« والفجر » که سوگند خدای ازلی است روشنگر حقی است که با آل علی است
این سوره به گفته امام صادق (ع) مشهور به سوره « حسین بن علی » است.
پی نوشت ها:(۱). سفینه البحار ، ج ۲ ، ص ۳۴۶ ، عوالم ( امام حسین ) ، ص ۹۷ . (۲). عوالم ( امام حسین ) ، ص ۹۸ ./خبر آنلاین

«اقرؤا سوره الفجر فی فرائضکم وَ نوافِلِکم، فانّها سورهُ الحسین (ع) وَارْغَبُوا فیها»

سوره فجر را در نماز‌های فریضه و نافله خویش بخوانید که آن، سوره حسین (ع) است و به آن رغبت و اشتیاق نشان دهید.

راستی چرا سوره فجر، سوره امام حسین بن علی (ع) است؟

مگر در سوره فجر، چه موضوعی مطرح است که با حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام تناسب دارد؟

در این سوره، به فجر و شب‌های دهگانه و به جفت و تاق و به شب که فرا می‌رسد، سوگند یاد شده است.

یادکردی است از قبیله یا سرزمین ارم، با آن ساختمان‌های بزرگ و قصر‌های افراشته پر ستون و بی‌مانند و عذابی که خداوند به قوم ثمود و فرعون طغیانگر و شکنجه‌گر نازل کرد و بر آنان که در سرزمین‌ها طغیان و فساد فراوان کردند تا آن‌که خدایی که در کمین ستمگران است، تازیانه عذاب خویش را بر آنان فرود آورد و هلاکشان ساخت.

این سنت الهی است که وقتی قومی طغیان و ستم را به اوج رسانند، خداوند زمینه هلاک و نابودی آنان را فراهم می‌سازد.

تازیانه‌های ستم فرعونی سال‌ها بر گرده بنی اسرائیل محروم نواخته می‌شد. خداوند، موسی (ع) نجات‌بخش را مأمور رهایی آنان کرد و فرعونیان در نیل، غرق شدند. قوم عاد و ثمود نیز در فساد و تباهی به نهایت رسیده بودند که خداوند، با صاعقه عذاب و صیحه آسمانی نابودشان ساخت.

امویان نیز به نابودی دین خدا، کمر بسته بودند و با عترت پیامبر صل الله علیه و آله، دشمنی می‌کردند. طغیان امویان که به اوج رسید، موج خون از کربلا به راه افتاد و سلطه اموی را ویران ساخت.

اگر حکومت شوم بنی امیه را شام مرگ و تیرگی ظلمت به‌شمار آوریم، نهضت حسینی و خون شهدای کربلا، فجری بود که دیوار ظلمت ظلم را شکافت و روزنه‌ای به روز بیداری و فجر رستگاری گشود.

امام حسین بن علی (ع) با عاشورای خویش، فجری از ایمان و عقیده و حریت را در ظلمت ظلم و در سیاهی ستم پدید آورد. آری، فجر امامت و ایمان، در «غَسَقِ سلطنت آل امیه»!

تاریخ انقلاب اسلامی ما نیز نسبت‌ها و مناسبت‌هایی با این سوره دارد:

سوره فجر از شب‌های ده‌گانه پیروزی انقلاب اسلامی، یاد می‌کند.

شب‌های دهه محرم نیز فجرآفرین انقلاب اسلامی بود و ظلمت‌شکن و ستم‌سوز.

سوره فجر، از فرعون مصر یاد می‌کند که قدرت و سلطه‌ای چشمگیر داشت؛ وقتی بینات موسوی از طور تجلی تابید، محو و نابودی فرعون ذی الأوتاد (صاحب میخ‌های محکم) رقم خورد.

دهه فجر انقلاب اسلامی نیز بساط سلطنت طاغوت را در هم نوردید و آن‌گونه که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام، خورشیدی بودند که با فروغ ایشان، فجر ایمان و جهاد در دل‌ها دمید، امام امت نیز به ایران بازگشتند و این دهه فجر و لیالٍ عشر، زوال ابدی سلطه شاهان را رقم زد.

دهه فجر، جان سیراب زمان از کوثر ولایت فقیه است. سوره فجر، سوره پیروزی عدالت مظلوم و نوید صبح صادق صدق و راستی است.

میان شب ظلمانی و فجر نورانی، درگیری همیشگی جاری است، اما آن‌چه سینه سیاه شب را می‌درد، تیغ سحر و فجر است.

عاشورای حسینی، همان تیغ شب‌شکن تاریخ در سینه ظلمت ستم است.

آنها که در رکاب خون خدا جان باختند، جان‌های خدایی داشتند و شمع جمع آنها امام حسین بن علی (ع) بود، آن نفس مطمئنه الهی!

پایان سوره فجر، خطاب به نفس مطمئنه است تا راضی و مرضی به سوی خدا بازگردد و در بهشت برین جای گیرد.

در فجر عاشورا، نفس مطمئنه حسینی، به ملکوت خدا و بهشت برین پر گشود. یاران شهید ایشان نیز هاله مقدس آن فروغ خدایی بودند که به سوی جنت موعود، پر کشیدند.

بازمی‌گردیم به این پرسش که چرا این سوره به نام امام حسین بن علی (ع) مشهور است؟

والفجر که سوگند خدای ازلی است. روشنگر حقی است که با آل علی (ع) است.

این سوره به گفته امام جعفر صـادق (ع) مشهور به سوره حسین بن علی (ع) است.

رمز این نام‌گذاری را نیز امام جعفر صادق (ع) چنین فرموده‌اند:

«فَهُو ذو النفس المطمئنّه الرّاضیه المرضیهِ و اصحابُه مِن آلِ محمّدٍ هم الرّاضُونَ عَنِ اللّه یومَ القیامهِ و هو راضٍ عَنهم».

امام حسین (ع)، صاحب نفس مطمئنه، راضیه و مرضیه و یاران ایشان نیز از دودمان رسالت، در روز رستاخیز از خداوند راضی هستند. خداوند نیز از آنان راضی است.

بنابر این، پیروان آل محمد (ع)، به توصیه حضرت امام جعفر صادق (ع) در نماز‌های مستحب و واجب خویش، سوره «والفجر» را می‌خوانند که سوره امام حسین (ع) است تا از ایشان، درخشش در ظلمت شب، شکافتن سینه ستم، آغازگر بودن روز روشن ایمان و امید، مبارزه با طاغوت و شعله افکندن در خرمن فساد را الهام بگیرند.

به این ترتیب، «فجر» سوره امام حسین بن علی علیه‌السلام است./خبرگزاری صدا و سیما

اندیشه معاصر

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.