09:08 - 1404/03/16

قربان، عیدِ دل‌های مُراقِب: از مِنیٰ تا مُلکوت، یک سفر معنوی

عید قربان تنها برای حاجیان نیست؛ بلکه فرصتی است برای همه تا با ذبح نفس و اذکار توحیدی، در نَفَحات معنوی این روز سهیم شوند. از نماز عید تا ذبح قربانی، هر عملِ نیک، سفری است به سوی ملکوت و ثبت در کارنامه معنوی. پس، این عید را قدر بدانیم و ا...

قربان، عیدِ دل‌های مُراقِب: از مِنیٰ تا مُلکوت، یک سفر معنوی

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،خورشید عید قربان، با رنگی از امید و بخشش طلوع می‌کند. روزی که عطر ایمان و بندگی، در کوچه‌ها می‌پیچد و دل‌ها به هم نزدیک‌تر می‌شوند.

عید قربان عیدی است برای همه؛ نه فقط برای آنهایی که در منیٰ بوده و قربانی می‌کنند و از آن جَذَبات و نَفَحات و جَلَواتِ خاصّه بهرمند می‌شوند که آن خود داستان دیگری دارد. واقعاً می‌توان گفت کسی که از حال و هوای مسائل معنوی و عرفانی اطلاعی ندارد، از آن مطالب هم خبری ندارد.

حال و هوای عید قربان با عید فطر متفاوت است. گر چه نماز هر دو عید یکی است، ولی کیفیت نزول نَفَحات فرق می‌کند. جنبه‌های توحیدی در عید قربان قوی‌تر، و جنبۀ رحمت در عید فطر وسیع‌تر است. اینها همگی برای حرکت انسان لازم است؛ هم این و هم آن.

منطق عید قربان این است که «خدایا! یک ماه از اربعینِ حضرت موسی علیه‌السلام را طیّ کردیم و پس از آن ده روز به آن اضافه کردی و ما را در ایام الله وارد نمودی و در ضیافت خویش قرار دادی و حال وارد در عید قربان شده‌ایم.» خیال نکنید که فقط این عید برای افرادی است که در عرفات و مِنیٰ و مَشعَر حاضرند؛ آنها حساب و کتاب خود را دارند. بدانیم همان ملکوتِ حاکم در فضای حج برای کسی که مراقب باشد و عمل کند، ثبت خواهد شد. یعنی این شخصِ مراقِب، مکه رفته و عرفات و مشعر رفته و ذبح نموده است.

برای همین ذبح در روز عید قربان مستحب است؛ حتی اگر مکه نرفته باشد. مخصوصاً برای حاجیان در سالهای بعد؛ که در هر سالی که موفّق به حج نمی‌شوند، ذبح کردن مستحب است تا مشمولِ آن تأثیر ملکوتی در آن موقعیت خاص بشوند.

 

نماز عید قربان حتماً خوانده شود؛ چه به جماعت و چه فرادیٰ. دیده می‌شود که نسبت به نماز عید قربان قدری تساهل می‌شود، در حالی‌که نماز عید قربان اگر تأثیرش از عید فطر بیشتر نباشد، کمتر نیست.

اذکار توحیدیِ روز عید

اذکار توحیدیه که در صبح عید خوانده می‌شود (الله‌اکبر، الله‌اکبر، لااله‌الا‌الله و الله‌اکبر …) که بسیار استحباب دارد، تا غروب روز دوازدهم ادامه داشته باشد. اولیای الهی حتماً می‌خواندند؛ بعد از همۀ نمازها؛ نماز عید، نماز ظهر، عصر، مغرب، عشاء؛ از روز عید تا غروبِ روز دوازدهم که دیگر تمام می‌شود.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.

 

مطالب مرتبط