سکوت تلخ استقلال؛شکست هایی فراتر از یک نتیجه ساده

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، در دنیای فوتبال، گاهی شکست فراتر از یک نتیجه ساده، تبدیل به یک بیانیه و اعتراف‌نامه نانوشته می‌شود. از ابتدای فصل جاری تا همین شب گذشته، تیم استقلال، در سکوتی مبهم و پنهان‌شده در پشت جمع‌بندی‌های کلی، نتایج ناامیدکننده را پذیرفته است. اما این پذیرش، فاقد صداقت، شهامت و مسئولیت‌پذیری فردی بوده و تنها به بیان جملاتی کلی مانند “ما مقصریم” اکتفا شده است.

آقای استقلال، غرور ممنوع!

عبارت مبهم “ما مقصریم”:

جمله‌ای که ایمان عالمی در شب گذشته تکرار کرد، به نظر می‌رسد تلاشی برای رفع مسئولیت از هر فرد خاص و پنهان کردن اشتباهات پشت یک عبارت جمعی است. این عبارت، به جای شناسایی و پذیرش اشتباهات فردی، به نوعی فرار از مسئولیت تبدیل شده است.
فرهنگ نادرست انکار مسئولیت:

تیم استقلال، فرهنگی را در خود نهادینه کرده که در آن، اشتباهات به صورت جمعی و بدون شناسایی عاملان اصلی، پذیرفته می‌شود. هیچ بازیکن، مربی یا مدیری حاضر به پذیرش اشتباهات فردی و بیان “من اشتباه کردم” نیست. این رویکرد، مانع از رشد و بهبود عملکرد تیم می‌شود.
تفاوت با فوتبال اروپا:

سکوت تلخ استقلال؛شکست هایی فراتر از یک نتیجه ساده

در فوتبال اروپا، مسئولیت‌پذیری فردی، بخشی از اعتبار و پرستیژ است. مربیان و بازیکنان، پس از شکست، مسئولیت اشتباهات خود را به صراحت پذیرفته و از هواداران عذرخواهی می‌کنند. آنها خود را سپر می‌کنند، نه از روی اجبار، بلکه به دلیل درک اهمیت مسئولیت‌پذیری در تیم.
فرافکنی؛ دفاع روانی و از دست دادن اعتماد:

در روان‌شناسی، عدم پذیرش مسئولیت فردی، نوعی دفاع روانی به نام فرافکنی است. فرد، به طور ناخودآگاه، تلاش می‌کند خود را از حس گناه نجات دهد. اما این نجات، به بهای از دست دادن اعتماد و ایجاد بی‌هویتی در تیم تمام می‌شود. وقتی همه مقصرند، یعنی هیچ‌کس واقعاً مسئول نیست.
مسئولیت‌پذیری؛ کلید رشد و بلوغ:

در فلسفه، مسئولیت‌پذیری فردی، نشان‌دهنده بلوغ و آمادگی برای تغییر و رشد است. انسان بالغ کسی است که می‌تواند بگوید: “چنین بودم، اما می‌خواهم دیگرگونه باشم.” استقلال برای تبدیل شدن به تیمی بزرگ، باید فرهنگ پذیرش اشتباهات فردی را در خود نهادینه کند.

عذرخواهی، بازتابی از صداقت، شجاعت و مسئولیت‌پذیری است. استقلال برای بازگشت به اوج، باید از غرور خود دست کشیده و با پذیرش واقعیت، مسیر رشد را آغاز کند. این تیم باید از تربیت بازیکنانی آغاز کند که بتوانند بگویند «من»، نه «ما». چون تا وقتی هرکس پشت جمع قایم شود، هیچ‌کس شجاع نخواهد بود.

پایان/*

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.