به مناسبت نهم ماه ذی الحجه مصادف با ۲۷ خردادماه ۱۴۰۳؛
روز عرفه| عرفه چیست؟ عرفات کجاست؟
هر ساله نهم ماه ذی الحجه مصادف با ۲۷ خردادماه ۱۴۰۳ روز عرفه است که در این روز با خواندن دعای عرفه به دعا و عبادت می پردازیم.

به مناسبت نهم ماه ذی الحجه مصادف با ۲۷ خردادماه ۱۴۰۳؛
هر ساله نهم ماه ذی الحجه مصادف با ۲۷ خردادماه ۱۴۰۳ روز عرفه است که در این روز با خواندن دعای عرفه به دعا و عبادت می پردازیم.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، همه ما می دانیم که روز عرفه، یک روز پیش از عید قربان و روز آغاز مناسک حج است. زیارت امام حسین(ع) و خواندن دعای عرفه نیز در این روز بسیار سفارش شده است. بنابر آنچه در منابع فقهی آمده است، حجگزاران باید از ظهر تا غروب شرعی این روز را در عرفات وقوف کنند.
گرچه در روز عرفه حضور در کنار قبر مطهر سید الشهدا علیه السلام و نیز تشرف به حج و وقوف در صحرای عرفات فضیلت و توفیق عظیمی است که امسال از آن محرومیم، اما دعا و درخواست از پیشگاه خداوند رحمان و رحیم در عصر روز عرفه برای هرکس در هر کجا که باشد بسیار مغتنم است.
روز عرفه
روز عرفه از روزهاى بافضیلت و از اعیاد بزرگ می باشد، گرچه به اسم عید نامیده نشده است. مطابق با روایات روز عرفه، روزى است که خدا بندگانش را به عبادت و طاعت خویش دعوت کرده و سفرههاى جود و احسانش را براى آنان گسترده و شیطان در این روز خوارتر و حقیرتر و راندهتر و خشمناکتر از روزهاى دیگر است. حاجت خواستن از غیر خدا در روز عرفه مکروه است.
روایت شده که امام زین العابدین علیه السلام در روز عرفه صداى سائلى را شنید که از مردم درخواست کمک مىکرد، به او فرمود: «واى بر تو، آیا در این روز از غیر خدا درخواست مىکنى؟! و حال آنکه براى بچههاى در رحم، در این روز امید مىرود که فضل خدا شامل حالشان گردد و سعادتمند شوند».
عرفه نام منطقه ای در عربستان است که حجاج در نهم ذی حجه برای نیایش با خداوند متعال و برخورداری از رحمت الهی در آن جمع می شوند و به راز و نیاز می پردازند.«عرفه» نام کوهی نزدیک مکه است.
عرفات، نام منطقه وسیعى است با مساحت حدود ۱۸ کیلومتر مربع در شرق مکه معظمه، اندکى متمایل به جنوب که در میان راه طائف و مکه قرار گرفته است وزائران بیت الله الحرام در نهم ذى الحجه، از ظهر تا غروب در این منطقه حضور دارند.
حضرت آدم (ع) در عرفات
فَتَلَقی آدَمُ مِنْ رَبِّه کَلماتًُ فتابَ عَلیهِ اِنَّه هو التَّوابُ الرّحیمْ
آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت و با آن بسوی خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذیرفت، چه او توبه پذیر مهربان است.
طبق روایت امام صادق(ع)، آدم (ع) پس از خروج از جوار خداوند، و فرود به دنیا، چهل روز هر بامداد بر فرار کوه صفا با چشم گریان در حال سجود بود، جبرئیل بر آدم فرود آمد و پرسید:
ـ چرا گریه می کنی ای آدم؟
ـ چگونه می توانم گریه نکنم در حالیکه خداوند مرا از جوارش بیرون رانده و در دنیا فرود آورده است.
ـ ای آدم به درگاه خدا توبه کن و بسوی او بازگرد.
ـ چگونه توبه کنم؟
جبرئیل در روز هشتم ذی حجه آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند. و صبح با جبرئیل به صحرای عرفات رفت، جبرئیل هنگام خروج از مکه، احرام بستن را به او یاد داد و به او لبیک گفتن را آموخت و چون بعد از ظهر روز عرفه فرا رسید تلبیه را قطع کرد و به دستور جبرئیل غسل نمود و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد، این کلمات عبارت بودند از:
خداوندا با ستایشت تو را تسبیح می گویم سُبحانَکَ اللهُمَ وَ بِحمدِک
جز تو خدایی نیست لا الهَ الاّ اَنْتْ
کار بد کردم و بخود ظلم نمودم عَمِلْتُ سوء وَ ظَلَمْتُ نَفْسی
به گناه خود اعتراف می کنم وَ اِعْتَرفْتُ بِذَنبی اِغْفرلی
تو مرا ببخش که تو بخشنده مهربانی اِنَّکَ اَنْتَ اَلغَفور الرّحیمْ
آدم (ع) تا بهنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشک میریخت، وقتیکه آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد، و شب را در آنجا گذراند. و صبحگاهان در مشعر بپاخاست و در آنجا نیز با کلماتی به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت……
حضرت ابراهیم (ع) در عرفات
در صحرای عرفات، جبرئیل، پیک وحی الهی، مناسک حج را به حضرت ابراهیم (ع) نیز آموخت و حضرت ابراهیم (ع) در برابر او می فرمود: عَرِفتُ، عَرِفتُ (شناختم، شناختم).
پیامبر اسلام (ص) در عرفات
و نیز دامنه کوه عرفات در زمان صدر اسلام کلاس صحرایی پیامبر اسلام (ص) بود و بنا به گفته مفسرین آخرین سوره قرآن در صحرای عرفات بر پیغمبر (ص) نازل شد و پیغمبر این سوره را که از جامع ترین سوره های قرآن است و دارای میثاق و پیمانهای متعدد با ملل یهود، مسیحی و مسلمان و علمای آنها می باشد، و قوانین و احکام کلی اسلام را در بر دارد، به مردم و شاگردانش تعلیم فرمود.
و طبق مشهور میان محدثان پیامبر (ص) در چنین روزی سخنان تاریخی خود را در اجتماعی عظیم و با شکوه حجاج بیان داشت:
…… ای مردم سخنان مرا بشنوید! شاید دیگر شما را در این نقطه ملاقات نکنم. شما به زودی بسوی خدا باز می گردید. در آن جهان به اعمال نیک و بد شما رسیدگی میشود. من به شما توصیه می کنم هرکس امانتی نزد اوست باید به صاحبش برگرداند. هان ای مردم بدانید ربا در آئین اسلام اکیداً حرام است. از پیروی شیطان بپرهیزید.
پایان/*
اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.