حمام کردن مردم قبل از اختراع صابون چطور بود
پیش از آنکه صابون برای بهداشت شخصی رواج پیدا کند، تعداد زیادی از مردم بوی بدی میدادند
پیش از آنکه صابون برای بهداشت شخصی رواج پیدا کند، تعداد زیادی از مردم بوی بدی میدادند
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر،صابون فرمولی بسیار ساده و تاریخچهای دیرینه دارد؛ اما به مدت قرنها، آب تنها مادهی استحمام بود. برای مثال در تمدن دره سند، فرهنگی که در بخشهایی از پاکستان، هند و افغانستان کنونی از ۲۶۰۰ تا ۱۹۰۰ پیش از میلاد رونق داشت، حمام بزرگ موهنجو دارو یکی از اولین حمامهای عمومی برای حمام بخار به شمار میرود.
به نقل از زومیت، جودیث ریدنر، مورخ دانشگاه ایالتی میسیسیپی در گفتگو با لایوساینس میگوید، پیش از آنکه صابون برای بهداشت شخصی رواج پیدا کند، تعداد زیادی از مردم بوی بدی میدادند. گرچه فرمولهای کنونی صابون دربردارندهی مقدار زیادی مادهی اولیه است، صابونهای اولیه ترکیب بسیار سادهای داشتند. صابونها نوعی نمک از اسید چرب یا به عبارتی ترکیبی از یک قلیا (ترکیب محلول در آب) و یک چربی هستند.
مولکول صابون به عنوان یک ترکیب شیمیایی دارای یک سر آبدوست و یک دم زنجیرهی کربنی چربیدوست است که مولکولهای چرک و کثیفی را احاطه کرده و برمیدارد. این فرمول ساده کلید صابونهای کنونی در تمدنهای باستانی است. گیاهان، صفرای حیوانی، روغنها و لایهبردارهایی مثل خاکستر چوب و شن همه از مواد اولیهی این پاککنندههای باستانی به شمار میرفتند.
ردیابی نمونههای باستانی صابون برای مورخان به یک دلیل عمده دشوار است: صابون تجزیه میشود. به گفتهی ست راسموسن، مورخ شیمی دانشگاه ایالتی داکوتا، «میتوانیم از تاریخگذاری شیمیایی و باستانشناسی استفاده کنیم، اما برای این کار نیاز به نمونههایی داریم که از زمان اولین تولیدشان تاکنون سالم مانده باشند.»
پایان/*
اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.