اجتماعی
بیماری adhd | مزایای بیماری adhd همه را شوکه کرد
adhd یک اختلال روانی است که علائم آن برای خیلی از مردم سوالات زیادی را ایجاد کرده است.
اجتماعی
adhd یک اختلال روانی است که علائم آن برای خیلی از مردم سوالات زیادی را ایجاد کرده است.
به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، adhd یکی از بیماری های اختلال روانی میباشد که نسل جدید بسیار به آن دچار هستند. بیماری adhd یا اختلال بیش فعالی یکی از بیماری هایی است که عموما تمرکز کردن برای آنها سخت میباشد. این بیماری برای خیلی از افراد سوالهای زیادی را ایجاد کرده است. در ادامه به علائم های بیماری adhd پرداخته ایم. برای با خبر شدن از جزئیات بیشتر و کسب اطلاعات بیشتر اندیشه معاصر را تا انتها دنبال کنید و نظرات خود را با ما در میان بگذارید.
بیماری ADHD یک نقص تکاملی عصبی است که اغلب در سنین کمتر از ۷ سالگی نشان داده می شود و ممکن است تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. با اینکه اکثر موارد این بیماری در کودکان مشاهده می شود، ولی بزرگسالان نیز امکان دارد به این اختلال کم توجهی مبتلا شوند.
گاهی به این بیماری سندرم ADHD هم گفته می شود. واژه سندرم به معنی مجموعه ای از نشانه ها و علائم می باشد که اغلب در بیماری های گوناگون وجود دارند. اختلال ADHD یک بیماری مشخص است پس شاید استفاده از واژه سندرم کاملاً درست نباشد.
اختلال کم توجهی یا بیماری بیش فعالی با سه نوع از اختلالات رفتاری نشان داده می شود:
✓ کم توجهی (Inattention)
✓ بیش فعالی (Hyperactivity)
✓ عمل کردن بدون تفکر (Impulsivity)
adhd
با اینکه این بیماری در جامعه بسیار زیاد می باشد اما علت پدید آمدن بیش فعالی در افراد چندان مشخص نیست. با این حال، بیشتر افراد و پزشکان اعتقاد دارند که بروز این اختلال معمولا به ریشه های عصبی و ژنتیکی برمی گردد. تحقیقات نشان داده اند، پائین آمدن دوپامین از اصلی ترین عوامل مؤثر در پدید آمدن ADHD است.
دوپامین ماده ای شیمیایی است که ترشح آن به طرز قابل توجهی بر روی فعالیت های مغز و بدن انسان تأثیر می گذارد و به انتقال سیگنال های عصبی کمک زیادی خواهد کرد. این ماده در واکنش های عاطفی بسیار مؤثر می باشد.
نتایج نشان می دهد که حجم قشر خاکستری مغز مبتلایان به این اختلال کم توجهی از بقیه افراد کم تر است. ماده خاکستری شامل ناحیه خاصی از مغز می باشد که کنترل بعضی از رفتارها و عملکردها را برعهده دارد. از مهم ترین این رفتارها میتوان به موارد زیر اشاره نمود:
✓ صحبت کردن
✓ خود کنترلی
✓ تصمیم گیری
✓ کنترل عضله ها و ماهیچه ها
دانشمندان و محققان امروزه هم برای پی بردن از دلایل بروز این عارضه تلاش زیادی می کنند. بااینحال گفته اند موارد زیر از اصلی ترین علل های پدید آمدن بیش فعالی می باشد:
✓ وراثت
✓ نوروتوکسین ها و قرارگرفتن در معرض آلاینده هایی مانند سرب یا سموم آفات
✓ مصرف الکل و دخانیات در زمان بارداری/رها
مطالعات ژنتیکی اخیر نشان داده است که این بیماری بسیار ارثی است، به این معنی که اکثر مبتلایان به این بیماری به طور ژنتیکی آن را از والدین خود به ارث بردهاند.
با این حال، آنچه نسبتاً واضح است این است که ویژگیهای رفتاری که زیربنای ADHD است، به طور بالقوه برای مدت طولانی به طور ژنتیکی در جمعیتهای انسانی وجود داشته است و این باعث شده است که برخی از پژوهشگران به این فکر کنند که مزایای تکاملی این شرایط چه میتواند باشد؟
تصور کنید شما بخشی از یک قبیله سرگردان از انسانهای اولیه هستید. گروه شما با یک مزرعه پر از یک نوع میوه روبرو میشود و همه با یک سوال بزرگ روبرو میشوند. آیا در مزرعه مستقر میشوید و از ذخایر میوه آن بهرهبرداری میکنید تا زمانی که همه آنها از بین بروند یا به سرعت آنچه را که میتوانید برمیدارید و به کاوش برای غذاهای متنوعتر ادامه میدهید؟
این تقابل استثمار یا کاوش و اکتشاف برای بقای همه حیوانات اساسی است. اینکه در چه نقطهای خطر ماندن در یک مکان از خطر حرکت برای یافتن آنچه در جای بعدی است، بیشتر است؟
در اوایل دهه ۲۰۰۰، تیمی از دانشمندان به مطالعه ژنتیک یک قبیله منحصر به فرد از مردم در شمال کنیا پرداختند. این قبیله که با نام آریال(Ariaal) شناخته میشوند، به طور سنتی و از قدیم به شکلی باورنکردنی کوچ نشین و عشایر بودهاند و به همین شکل از زندگی نیز ادامه دادهاند. برخی از اعضای قبیله آریال در طول قرن بیستم در یک مکان مستقر شدند و روشهای مدرن کشاورزی را اتخاذ کردند، در حالی که سایر اعضای این قبیله به عنوان دامدار عشایری به زندگی خود ادامه دادند.
دانشمندان تفاوتهای ژنتیکی و سلامتی بین این دو گروه از قبیله آریال را مقایسه کردند و چیز فوقالعاده جالبی کشف کردند. به طور کلی، همه مردم قبیله آریال حامل یک جهش ژنتیکی منحصر به فرد به نام DRD۴/۷R بودند. این ویژگی ژنتیکی قبلاً به طور معمول در افراد مبتلا به ADHD شناسایی شده بود.
این جهش ژنتیکی در کودکان امروزی که مبتلا به ADHD تشخیص داده شدهاند، به طور کلی با بیقراری و حواسپرتی مرتبط است و در آن دسته از کودکان قبیله آریال که به رفتارهای ساکن ماندن و استقرار و دوری از کوچیدن عادت کرده بودند، این ژن با سلامت ضعیف و رفتارهای پریشان در کلاس مرتبط بود. اما در آریالیهایی که هنوز زندگی سنتی عشایری و کوچ نشینی داشتند، این جهش ژنی با قدرت و سلامت تغذیهای بهتر مرتبط بود.
دن آیزنبرگ سرپرست این مطالعه که در سال ۲۰۰۸ انجام شد، توضیح داد: جهش DRD۴/۷R با میل بیشتر به غذا و دارو، جستجوی تازگی و علائم ADHD مرتبط است. این امکان وجود دارد که در محیط عشایری، پسری با این جهش ژنی بتواند به طور مؤثرتری از دامها در برابر مهاجمان دفاع کند یا منابع آب و غذا را بیابد، اما همین تمایلات ممکن است در کارهای ثابت مانند استقرار در مدرسه، کشاورزی یا فروش کالاها سودمند نباشد.
بنابراین یک فرضیه جذاب پدید آمد. اینکه آیا ویژگیهای ژنتیکی ADHD میتوانند تا حدودی برای یک قبیله مفید باشند، زیرا برخی افراد را به سمت «کاوشگری» سوق میدهند. آنچه در دوران مدرن به عنوان ناآرامی و بیقراری تجلی مییابد، در واقع میتوانسته برای قبایلی که به دنبال غذا بودهاند، مفید باشد.
حدود ۴۵۰ نفر در این آزمایش شرکت کردند و همه به طور همزمان برای تشخیص علائم ADHD غربالگری شدند. جای تعجب نیست که پژوهشگران دریافتند افرادی که نمرات ADHD بالاتری داشتند، زودتر از سایرین به سراغ بوتههای جدید رفتند، اما مهمتر از آن، افراد مبتلا به ADHD به طور کلی تمایل به جمع آوری حجم بیشتری از توتها داشتند.
باراک و همکارانش در مطالعهای که به تازگی منتشر شده است، خاطرنشان کردند که شرکتکنندگان بدون ویژگیهای ADHD تمایل به برداشت بیش از حد از تک تک بوتهها داشتند.
در نهایت، با نگاهی به استراتژی برداشت بهینه برای این بازی، مشخص شد که بازیکنان با نمرات ADHD بالا در کل موفقتر بودند.
پژوهشگران در نتیجهگیری خود نوشتند: ما متوجه شدیم که شرکتکنندگانی که از نظر ADHD مثبت بودند، نسبت به شرکتکنندگانی که غربالگری منفی داشتند، به راحتی بوتهها را رها کردند و به نرخ پاداش بالاتری دست یافتند. با توجه به بیش از حد ماندن شرکت کنندگان روی یک بوته به طور کلی، آنهایی که نمرات ADHD بالایی داشتند، تصمیمات اکتشافی بیشتری گرفتند که با پیشبینیهای نظریه جستجوی بهینه مطابقت داشت و از این نظر، رفتار بهینهتری داشتند.
گفتنی است که این یافتهها نشان دهنده یک حکم قطعی در مورد مزایای احتمالی تکاملی ADHD نیست، اما دلایل قانع کننده و قابل قبولی را ارائه میدهند که چرا درصد کمی از انسانها همچنان این ویژگیها را دارند.
در قرن ۲۱ ممکن است ADHD را به عنوان یک اختلال منفی آسیبشناسی کرده باشیم، اما این به سادگی میتواند فقط به این دلیل باشد که این ویژگیها با دنیایی که ساختهایم دیگر مطابقت ندارند. بنابراین در زمینهای متفاوت، ممکن است فردی که دارای ADHD است با کاوش بیقرارانه خود در زمینههای جدید، ناجی یک جامعه باشد./عصر ایران
پایان/*
اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.
