14:03 - 1404/04/10

انتخاب میان اژدهای چینی و عقاب روسی/ جنگنده های برتر در مسیر نوسازی هوایی ایران

در گزارشی تحلیلی به بررسی دو گزینه برجسته برای نوسازی ناوگان هوایی ایران پرداخته است؛ چنگدو جی-۱۰سی، جنگنده چندمنظوره چینی و سوخو-۳۵اس، جنگنده سنگین روسی که هر کدام با توجه به نیازهای نیروی هوایی کشور می‌توانند نقش مهمی در تقویت امنیت هوا...

انتخاب میان اژدهای چینی و عقاب روسی/ جنگنده های برتر در مسیر نوسازی هوایی ایران

به گزارش پایگاه خبری تحلیلی اندیشه معاصر، در گزارشی تحلیلی به بررسی دو گزینه برجسته برای نوسازی ناوگان هوایی ایران پرداخته است؛ چنگدو جی-۱۰سی، جنگنده چندمنظوره چینی و سوخو-۳۵اس، جنگنده سنگین روسی که هر کدام با توجه به نیازهای نیروی هوایی کشور می‌توانند نقش مهمی در تقویت امنیت هوایی ایران ایفا کنند.

 

انتخاب میان اژدهای چینی و عقاب روسی/ جنگنده های برتر در مسیر نوسازی هوایی ایران

انتخاب میان اژدهای چینی و عقاب روسی/ جنگنده های برتر در مسیر نوسازی هوایی ایران

به گزارش اندیشه معاصر، چنگدو جی-۱۰سی، معروف به «اژدهای قدرتمند»، یک جنگنده نسل ۴.۵ با فناوری رادار AESA و موشک‌های دوربرد PL-15 است که به دلیل هزینه پایین‌تر و مانورپذیری بالا، گزینه‌ای اقتصادی و سریع برای مأموریت‌های هوا به هوا و هوا به سطح محسوب می‌شود. این جنگنده تک‌موتوره توانایی انجام مأموریت‌های متنوع را دارد و عملکرد موفق آن در تمرینات نظامی و صادرات به کشورهای دیگر نشان از قابلیت‌های رقابتی آن دارد.

در مقابل، سوخو-۳۵اس روسی با لقب «فلاکنر-ای»، جنگنده‌ای سنگین‌تر و قدرتمندتر با دو موتور و فناوری پیشرفته بردار رانش سه‌بعدی است که مانورپذیری فوق‌العاده و برد عملیاتی گسترده‌ای ارائه می‌دهد. این جنگنده نسل ۴.۵++ به رادار PESA مجهز است و توانایی حمل بار تسلیحاتی سنگین و متنوع را دارد. اندیشه معاصر تاکید می‌کند که سوخو-۳۵اس می‌تواند تهدیدی جدی برای جنگنده‌های مدرن منطقه‌ای به شمار رود و به عنوان یک گزینه استراتژیک برای بازدارندگی در برابر تهدیدات خارجی مطرح است.

انتخاب بین این دو جنگنده به نیازهای عملیاتی و محدودیت‌های ایران بستگی دارد؛ چنگدو جی-۱۰سی با وزن کمتر، سرعت ۱.۸ ماخ، برد عملیاتی حدود ۱۲۴۰ کیلومتر و توانایی حمل حدود ۶ تن تسلیحات، برای مأموریت‌های کوتاه‌برد و تاکتیکی مناسب است. از سوی دیگر، سوخو-۳۵اس با سرعت ۲.۲۵ ماخ، برد عملیاتی ۳۶۰۰ کیلومتر و ظرفیت حمل ۸ تن تسلیحات، گزینه‌ای برتر برای مأموریت‌های بلندبرد و برتری هوایی به شمار می‌آید.

به گزارش «اندیشه معاصر»، این دو جنگنده هر کدام مزایا و محدودیت‌های خاص خود را دارند و انتخاب نهایی باید براساس اولویت‌های استراتژیک و شرایط عملیاتی نیروی هوایی ایران اتخاذ شود تا بتواند بهترین بازده را در حفظ امنیت هوایی کشور داشته باشد.

اندیشه معاصر را در ایتا، روبیکا، پیام رسان بله و تلگرام دنبال کنید.

 

مطالب مرتبط